بینامتنیت واژگانی و شخصیتی «رائیه» ابن عرندس با قرآن کریم
محل انتشار: فصلنامه ادب عربی، دوره: 12، شماره: 2
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 281
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JALIT-12-2_007
تاریخ نمایه سازی: 20 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
تناص یا بینامتنی یکی از اصطلاحات مطرح در حوزه پژوهشها و مطالعات زبان و ادبیات است. طبق این نظریه، هیچ متنی مستقل نیست و هر متن، ترکیبی است از متون گوناگون که آگاهانه یا ناخودآگاه از سرچشمههای ادبی و فکری یکدیگر بهره جستهاند. در این میان قرآن کریم ارزشمندترین و تاثیرگذارترین اثری است که شاعران و ادیبان در آثار خود از آن استفاده نمودهاند. ابن عرندس حلی از شاعران و ادیبان قرن نهم هجری قمری است. وی دلباخته و شیفته کلام الهی و خاندان وحی بوده و اشعارش پر است از آیات و مضامین قرآنی و مفاهیم والای آن، بهخصوص قصیده «رائیه» معروفش که در رثای اباعبدالله الحسین میباشد. در این مقاله سعی شده است بینامتنی موجود در «رائیه» این شاعر با قرآن کریم در دو جنبه بینامتنی - واژگانی (لفظی) و شخصیتی (فراخوانی شخصیتهای قرآنی) - مورد توجه قرار گیرد. در پژوهش حاضر پس از ارائه مباحث نظری، عملیات بینامتنی این قصیده با کلام وحی تحلیل و بررسی شده است. یافتههای این پژوهش حکایت از آن دارد که شکل عملیات بینامتنی از نوع بینامتنیت مستقیم و آشکار و روابط میان آن بیشتر به صورت نفی جزئی (اجترار) و در اندک مواردی نفی متوازی (امتصاص) و نفی کلی (حوار) بوده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی شیخالرئیس
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عرب واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی تهران
محمدابراهیم خلیفهشوشتری
استاد گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه شهید بهشتی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :