تبیین جامعهشناختی مصرف شوخطبعی سیاسی در میان دانشجویان دانشگاه اصفهان

هدف از تحقیق حاضر، تبیین جامعهشناختی میزان مصرف شوخطبعی سیاسی در میان دانشجویان دانشگاه اصفهان و ارائه یک مدل معادله ساختاری برای این موضوع بوده است. بدین منظور، پس از بررسی مبانی نظری و تحقیقانی موجود، یک مدل نظری که برگرفته از مطالعات یانگ و تیسینگر (۲۰۰۶) و میلوفسکی و همکاران (۲۰۱۱) در باب ویژگیهای جمعیتشناختی- سیاسی بینندگان برنامههای شوخطبعانه سیاسی بود، تدوین گردید. در ادامه، مدل مورد نظر با استفاده از دادههای پیمایشی مورد آزمون قرار گرفت. یافتههای تحقیق حاکی از آن است که نمونه آماری پیامکهای شوخطبعانه سیاسی را بیش از دیگر انواع شوخطبعیهای سیاسی مورد مصرف قرار میدهند. بهعلاوه، دادههای به دست آمده، مدل تدوینشده برای مصرف شوخطبعی سیاسی را حمایت میکند. در مدل نهایی، تمامی همبستگیهای مورد انتظار-به استثنای رابطه میان سن و تماشای شوخطبعی سیاسی-، معنیدار بودهاند. درنتیجه، پیشبینهای مصرف شوخطبعی سیاسی به ترتیب عبارتند از: مصرف رسانهها، جهتگیریهای سیاسی، و گرایش به شوخطبعی سیاسی.

کلیدواژه ها:

شوخطبعی سیاسی ، جهتگیریهای سیاسی ، مصرف رسانهها ، مدلسازی معادلات ساختاری