مدل سازی جذب نیکل از محلول های آبی توسط خاک رس در سیستم های ناپیوسته و پیوسته

در این تحقیق، جذب یون های نیکل از محلول های آبی توسط یک نمونه خاک رس محلی در آزمایش های ناپیوسته و پیوسته مورد بررسی قرار گرفته است. داده های تعادلی دارای تطابق مناسبی با ا یزوترم جذب لانگمویر بودند. ماکزیمم ظرفیت جذب لانگمویر برابر با 17/33 میلی گرم در گرم بدست آمد. همچنین، به منظور مشخص کردن مکانیزم جذب، پارامترهای کینتیک توسط مدل های مختلف محاسبه گردید. فرایند جذب توسط مدل کینتیک شبه درجه دو بهتر توصیف شده است. هرچند، مکانیزم های انتشار لایه ای مایع و نیز نفوذ درون ذره ای، نقش مهمی را در جذب ایفا کرده اند. آزمایش های جذب پیوسته نیز با استفاده از مخلوط رس و ذرات بی اثر در ستون با بستر ثابت مورد مطالعه قرار گرفت. مشاهده شد که با افزایش درصد خاک رس موجود در مخلوط، ظرفیت جذب ستون بستر ثابت افزایش می یابد. همچنین افزایش ارتفاع بستر جاذب، منجر به افزایش ظرفیت جذب می شود. دینامیک جذب در ستون، با استفاده از مدل های تجربی Bohart-Adams و Thomas و Yoon-Nelson توصیف شد. نتایج نشان داد که منحنی های شکست آزمایشگاهی حاصل از آزمایش های ستون در تطابق مناسبی با پیش بینی های مدل های فوق می باشند.

کلیدواژه ها:

خاک رس ، جذب ، نیکل ، ستون بستر ثابت ، ایزوترم ، کینتیک