بررسی تجارب مدیریت بحران و برنامه ریزی های آن در کشورهای مختلف با تاکید بر ایران

یکی از موضوعاتی که بیشتر کشورهای جهان با آن دست به گریبان هستند، موضوع حوادث طبیعی است.با توجه به ماهیت غیرمترقبه بودن غالب حوادث طبیعی و لزوم اتخاذ سریع و صحیح تصمیم ها و اجرای عملیات،مبانی نظری و بنیادی، دانشی را تحت عنوان مدیریت بحران به وجود آورده است. این دانش به مجموعه فعالیت هایی اطلاق میشود که قبل، بعد و هنگام وقوع بحران، جهت کاهش اثرات این حوادث و کاهش آسیب پذیری انجامگیرد. این موضوع ارتباط خاصی با مباحث برنامه ریزی شهری، مدیریت شهری و جغرافیا دارد.در این راستا مطالعه تجارب مدیریت بحران در کشورهای مختلف موجب شناسایی و تحلیل تجربه های این کشورها شده و می تواندنقش قابل اهمیتی در تقویت سازماندهی مدیریت بحرانها داشته باشد.در این مقاله تجارب مدیریت بحران و برنامه ریزی های آن در کشورهای مختلف به صورت توصیفی تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است. براساس یافته های تحقیق؛ برنامه ریزی در جهت مدیریت بلایای کشورهای در حال توسعه به صورت متوازن معطوف به تمامی مراحل مدیریت بلایا نیست، بلکه بیشتر روی امداد ونجات تمرکزدارد.درحالیکه برنامه ریزی در کشورهای توسعه یافته مورد مطالعه که از پیشینه زمانی طولانی در امر مدیریت بلایا نیز برخوردارند روی تمام مراحل مدیریت بحران و به صورت مرکزی- استانی- محلی در سطوح مختلف با مشارکت صاحبان فرآیند که نوع و میزان آگاهی آنان برآورد دقیق تری از خطر پذیری ، آسیب پذیری و منابع موجود در سطح محل برای مقابله دارد،انجام می گیرد. رویکرد برنامه ریزی درخصوص مدیریت بلایا در ایران می بایست از حالت متمرکز به برنامه ریزی در سطوح مختلف تقسیمات کشوری تغییر نماید.تا ضمن استفاده از نظرات و آگاهی های افراد هر منطقه برنامه ای متناسب با واقعیات آن منطقه با بهره گیری از توانمندیهای موجود در هرقسمت صورت پذیرد ضمن حفظ ارتباط تعاملی خود با سطوح بالاتر همسویی برنامه های تنظیمی با سیاست های کلان حاکمیت حفظ گردد وضمن برخورداری از حمایت سطوح بالاتر مسئولیتها و پاسخگویی ها در کنارتفویض اختیارات نیز تقسیم گردد.

کلیدواژه ها:

تجارب ، مدیریت بحران ، بلایای طبیعی ، برنامه ریزی