بررسی عملکرد رای گیری الکترونیکی در ایران

هدف از تهیه این گزارش بررسی عملکرد رایگیری الکترونیکی در کشور است. رای گیری الکترونیکی در سال ۱۳۹۶ در انتخابات شورای اسلامی شهر و روستا به صورت محدود برگزار شد که نتایج آن در این گزارش مورد بررسی قرار می گیرد. رایگیری الکترونیکی معمولا به دو صورت در کشورهای مختلف مورد استفاده قرار می گیرد: روش رایگیری الکترونیکی از راه دور و روش متمرکز با استفاده از دستگاه های رایگیری الکترونیکی. در انتخابات سال ۱۳۹۶ کشور، دستگاه های رای گیری الکترونیکی به کار گرفته شده اند. برگزاری این انتخابات نقاط ضعف و قوت متعددی را به دنبال داشت. در رابطه با نقاط قوت می توان به مواردی ازجمله: حذف خطای انسانی، افزایش دقت، کاهش تخلفات، تسریع در
شمارش و تجمیع آرا و همچنین کاهش زمان رایدهی در انتخابات با تعداد زیاد نامزدها اشاره نمود. البته اجرای اولین تجربه دستگاههای رایگیری الکترونیکی در کشور بدون ضعف هم نبوده و لازم است با مرتفع کردن این کاستی ها و بهره گیری از تجارب کشورهای دیگر در این زمینه، فرآیند رای گیری الکترونیکی و همچنین انتخابات الکترونیکی را در کشور به تکامل رساند. بدین منظور پیشنهادهایی در گزارش بیان شده است که عمدهترین آنها عبارتند از: توجه بیشتر به الزامات امنیتی و کارکردی، قابلیت دسترسی همگانی،ارزیابی سیستمهای رای گیری الکترونیکی متناظر با الزامات مختلف، طراحی پرسشنامه از رای دهندگان و تیم اجرایی و تحلیل نتایج در بهبود فرآیندها، تعامل با پژوهشگران و نخبگان دانشگاهی در امور فنی و همچنین اجتماعی، به کارگیری سیستم ممیزی جامع، به کارگیری فناوری هایی با اطمینان پذیری بالا، آموزش فراگیر در سطح جامعه، اعتمادسازی در جامعه و برگزاری پایلوت های متعدد و تحلیل نتایج و رفع مشکلات آنها.