مروری بر متداولترین ترکیبات پریبیوتیک، با تاکید بر اینولین
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 426
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_NUMS-8-4_001
تاریخ نمایه سازی: 3 اسفند 1399
چکیده مقاله:
مقدمه
پریبیوتیکها، مواد غیر قابل هضم در قسمتهای فوقانی دستگاه گوارش هستند که به علت تحریک رشد و فعالیت دستهای از باکتریهای مفید موجود در کولون (پروبیوتیکها) تأثیر مثبتی در بهبود سلامت میزبان دارند. فروکتوالیگوساکاریدهای با زنجیرهی کوتاه مانند فیبر β- گلوکان، نشاستهی مقاوم، پکتین، اینولین و بسیاری از کربوهیدراتهای غیرقابل هضم مثالهایی از ترکیبات پریبیوتیک میباشند. اینولین یک پلیمر زیستی ذخیرهای متشکل از مولکولهای D- فروکتوز با پیوندهای (1 2) β بوده که در انتها واجد یک مولکول D- گلوکز با پیوند (2 1) α می باشد. پیکربندی اینولین و آرایش مونومرهای فروکتوز باعث میشود اینولین در دستگاه گوارش انسان غیر قابل هضم باشد و سطوح قند خون افزایش پیدا نکند. اینولین اثرات سودمندی بر ترکیب فلور روده، جذب مواد معدنی، ترکیب چربی خون و جلوگیری از سرطان رودهی بزرگ دارد. اینولین رشد میکروارگانیزمهای مفید سلامت بخش را تحریک و در مقابل، باکتریهای انتروپاتوژنیک را مهار میکند. میکروارگانیزمهای مفید، اینولین را تخمیر کرده و ترکیبات اسیدی مانند اسیدهای چرب کوتاه زنجیر با قابلیت کاهش pH در رودهی بزرگ و مهار پاتوژنها را تولید میکنند. مقدار اینولین در گیاهان مختلف از 1% در موز تا بیشتر از 15% در ریشهی کاسنی متغیراست. اینولین نوع فروکتان به طور عمده در انواع گیاهان دو لپهای متعلق به تیرهی آستراسه شامل کاسنی، سیب زمینی ترشی، کنگرفرنگی، قاصدک و گل کوکب یافت میشود. مطالعه حاضر به معرفی متداولترین ترکیبات پری بیوتیک سلامت بخش و به طور ویژه اینولین می پردازد.
کلیدواژه ها:
Oligosaccharides ، Inulin ، Prebiotics ، Fibres ، Functional foods ، Artichoke ، الیگوساکاریدها ، اینولین ، پریبیوتیکها ، فیبرها ، غذاهای فراسودمند ، کنگرفرنگی
نویسندگان
جلال احسانی
Golestan University of Medical Science, Gorgan, Iran
محمد محسن زاده
Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran
مرتضی خمیری
Gorgan University of Agriculture and Natural Resources
عظیم قاسم نژاد
Gorgan University of Agriculture and Natural Resources
صدیقه ابراهیمی
Golestan University of Medical Science, Gorgan, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :