مروری تحلیلی بر رویکرد درمانی مراجع محور مصاحبه انگیزشی MI

رویکرد مصاحبه انگیزشی برای نخستین در سال 1983 توسط ویلیام ریچارد میلراستاد برجسته روانشناسی و روانپزشکی و مدیر مرکز تحقیقات الکل، سوء مصرف مواد و اعتیاد دانشگاه نیومکزیکو مطرح شد که در واقع نشان دهنده یک رویکرد متفاوت برای پرداختن به دوگانگی و تردید است. از این رو ما با استفاده از روش اسنادی- تحلیلی طی یک مرور نظام مند منابع پژوهشی یافته هایی استخراج نموده ایم که گویای این مفاهیم است که درمانگر با پیروی از اصول کلی (همدلی، کشف شکاف ها، اجتناب از بحث، چرخش با مقاومت مراجع و پشتیبانی خودکارآمدی) فضایی را ایجاد میکند که میتواند به تغییر مراجع انجامد و راهبردهایی نظیر (نصیحت کردن، رفع موانع، فراهم آوردن شرایط انتخاب، کاهش مطلوبیت، همدلی، پسخوراند دادن، شفاف سازی اهداف، یاری رسانی فعال) را باید اتخاذ کنند تا مصاحبه انگیزشی کارآمدتری داشته باشند. ضمن اینکه مراجعین برای یادگیری باید مهارت هایی چون (روح مصاحبه، مهارت، تشخیص و تقویت، استخراج و تشدید، چرخش با مقاومت، توسعه، تعهدات، انعطاف پذیری) را مرحله به مرحله بیاموزند چرا که هر یک از این مهارت ها پیش نیاز برای دستیابی به مهارت بعدی است؛ نکته حائز اهمیت اینکه در گستره وسیع اطلاعات کهمشاهده می شود برخی هم دیدگاه های شخصی خویش را انتشار داده اند باید بدانیم که مصاحبه انگیزشی مدل مراحل تغییر، راهی برای فریب افراد، یک تکنیک، تعادل تصمیم گیری، ارزیابی بازخورد، درمان شناختی-رفتاری، صرفاً درمان مراجع محور، آسان برای یادگیری، تمرین طبق معمول و علاج همه دردها نیست. لذا مصاحبه انگیزشی نوعی همکاری مشترک، به شکل مراجع محور برای هدایت و تقویت انگیزه به منظور تغییر است.

کلیدواژه ها:

مصاحبه انگیزشی ، ویلیام ریچارد میلر ، درمان مراجع محور ، تغییر