آسیب نگاری کیفی و کمی مصالح موجود در نماهای ذیقورات چغازنبیل و تطبیق با جهات جغرافیایی

بخش بزرگی از معماری تاریخی ایران را آثار گلین در بـر مـی گیـرد. حفـظ و حراسـت از ایـن آثـار کـه بخـش مهمـی از فرآیندهای حفاظت و مرمت است، به تبع خود ضرورت مطالعه و بررسی در خصوص آثار گلـین را مطـرح مـی نمایـد. بـا گذشت سالیان دراز از حفاری های محوطه باستانی چغازنبیل، متاسفانه اغلب بقایای معماری آن در معرض فرسایش قـرار گرفته است. با توجه به اقلیم پرباران منطقه، مصالح اصلی مجموعه که عموما0 از خشـت خـام و آجـر اسـت، بـا فرسـایش شدیدی مواجه شده و همین موضوع حفاظت از آن را با مشکلات زیادی روبه رو کرده است. انجام فرآینـد آسـیب شناسـی مصالح موجود در نماهای ذیقورات جهت بهبود شرایط حفاظتی و روشهای نگهداری اثر هدف اصلی ایـن پـژوهش بـوده است. در این پژوهش پس از شناخت همه جانبه ی بنا، به بررسی آسیب های شاخص موجود در دو فـاز مطالعـات کیفـی و کمی پرداخته شده است. در بخش آسیب نگاری ، پس از برداشت مصالح نماهای ذیقورات در شش ماهه ی دوم سال، به تحلیـل میزان فرسایش مصالح نسبت به عوامل اقلیمی و بررسی موقعیت قرارگیری پرداخته شد. در این تحلیل، مصالح به چهار نوع سالم، نیمه فرسوده، فرسوده و شوره زده دسته بندی شدند. جهت بررسی دلایل ایجاد میزان شوره در نماهای مختلف، از دو پارامتر میزان تشعشـع رسیده از خورشید و میزان تبخیر و تعرق سطح برگرفته شده است. درصد آجرهای شوره دار در خصوص نماهای چهارگانه اختلافاتی را با هم نشان داد که ناشی از شرایط متفاوتی از عوامل محیطی به ویژه دما و رطوبت در این جبهه ها بوده است..

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، حفاظت ، مرمت ، آثار گلین ، ذیقورات چغازنبیل