اثربخشی آموزش جلوه های چهره ای هیجان های بنیادین بر اختلال رفتاری زودآغاز

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش جلوه های چهره ای هیجان‎های بنیادی بر کاهش نشانه‎های اختلال رفتار زودآغاز بود. روش پژوهش شبه تجربی و طرح پیش آزمون و پس آزمون با یک گروه بود. جامعه مورد پژوهش تمام دانش آموزان دارای اختلال رفتار زودآغازی محصل در مدارس ابتدایی شهر تهران بودند. پس از غربالگری در مدرسه، تعداد 17 نفر از این دانش‎آموزان با روش نمونه‎برداری هدفمند و با استفاده از ملاک‎های تشخیصی اختلال رفتاری با فرم گزارش معلم برای سنین 18-6 سال آزمون آشنباخ انتخاب شدند. آموزش جلوه‎های چهره‎ای هیجان‎های بنیادی به مدت 10 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه به دانش‎آموزان ارائه شد. ابزار مورد استفاده جهت ارزیابی و تشخیص اختلال رفتار، آزمون آشنباخ (آشنباخ و رسکورلا، 2001) بود که به وسیله معلمان در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون انجام شد و به منظور آموزش جلوه های چهره ای هیجان ها از جورچین آهن‎ربایی چهره استفاده شد. برای تحلیل داده‎ها از آزمون tوابسته استفاده شد و نتایج تحلیل نشان داد که بین پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد و نشانه‎های اختلال رفتار در اثر این آموزش کاهش معناداری یافته‎اند. همچنین یافته ها نشان داد که آموزش‎ها می تواند با افزایش توانایی کودکان برای بازشناسی هیجان‎های چهره ای مخاطب، به درک بهتر آن ها از قصدهای فرد مقابل کمک کند و درنتیجه نشانه‎های اختلال رفتار را کاهش دهد.  

کلیدواژه ها:

اختلال رفتار زودآغاز ، هیجان‎های بنیادی ، آموزش جلوه های چهره ای