تغییر کاربری ناسازگار جهت ارتقا نقش گردشگری شهر با رویکرد توسعه پایدارنمونه موردی: کارخانه قند آبکوه مشهد

گسترش شهرنشینی در کشورهای در حال توسعه و عدم برنامه ریزی صحیح، موجب شده تاپهنه های صنعتی که در حاشیه شهرها قرار داشته اند امروز داخل بافت شهری واقع شوند. این کاربری بامولفه های زندگی مغایرت داشته و مشکلات زیست محیطی بسیاری ایجاد می کند .می توان گردشگری و توسعه پایدار که فقط نسل امروز را در نظر نگرفته و عادلانه بین نسل حال و آیند عمل می نماید را تلفیق نمود و گردشگری پایدار را سرلوحه فعالیت های توسعه قرار داد . شهر مشهد به عنوان یک کلانشهر مذهبی و قطب گردشگری هر ساله شاهد ورود ا یران میباشدکه علاوه بر جاذبهمذهبی،توان های گردشگری همچون تاریخی و فرهنگی طبیعی تفریحی و تجاری را داراست که موجب ارتقا دانش گردشگری شده است . از جمله پهنه های صنعتی مشهد کارخانه قند آبکوه می باشد که امروز به دلیل گسترش مشهد،دربافت شهر واقع شد و از فرصتی مناسب برای جابجایی و تبدیل آن به پهنه چند عملکردی جهت تقویت نقش گردشگری شهر با عملکرد فراشهری برخوردار است. مساله اصلی این نوشتار تغییر کاربریهای ناسازگار با رعایت اصول پایداری و هدفاصلی ارتقا نق گردشگری شهر می باشد.در نوشتار حاضر با استفاد از روش اکتشافی-تبیینی پس از تبیین مفاهیم پایه و تشریح ضرور های نظری آن نمونه موردی بررسی و در نهایت پیشنهادات جهت تغییر کاربری های ناسازگار در راستای نیل به هدف ارا یه شده است

کلیدواژه ها:

کاربری ناسازگار ، گردشگری ، توسعه پایدار ، مشهد ، کارخانه