به کارگیری تکنیک های RSو GIS جهت شناسایی عرصه های مستعد تغذیه مصنوعی آبخوان (مطالعه موردی دشت مشهد)

تعیین مناطق مناسب جهت تغذیه مصنوعی آبهای زیرزمینی از اهمیت بسیاری برخوردار می باشد که لازم است با دقت کافی و در حداقل زمان ممکن انجام شود. بنابراین مدیریت موثر تغذیه آبخوان در برنامه ریزی های مدیریت منابع آب اهمیت فزاینده ای می یابد. در مطالعه حاضر، مناطق مستعد تغذیه مصنوعی دشت مشهد مورد شناسائی قرار گرفت. جهت حصول نتیجه مورد نظر از فاکتورهای شیب ، نفوذپذیری سطحی، ضخامت بخش غیراشباع آبخوان، کیفت آب آبرفت، کاربری اراضی، پوشش گیاهی و تراکم زهکشی منطقه استفاده و از نرم افزارهای Arc GIS وENVI برای تولید لایه های اطلاعاتی فوق بهره گرفته شد. برای تهیه نقشه شیب و تراکم زهکشی از لایه DEM منطقه استفاده شد. نفوذپذیری سطحی از تلفیق اطلاعات مربوط به لیتولوژی و شیب برآورد گردید. ضخامت بخش غیر اشباع آبخوان بصورت نقطه ای و با استفاده از دادههای مربوط به عمق آب چاههای پیزومتری منطقه بدست آمد. برای تهیه نقشه کیفیت آب آبرفت از داده های هدایت الکتریکی چاه های منطقه استفاده و نقشه کاربری اراضی منطقه از نقشه تهیه شده توسط سازمان آب منطقه ای خراسان رضوی بدست آمد. در نهایت نقشه پوشش گیاهی دشت مشهد از تصاویر ماهواره ای لندست TM و تکنیک سنجش از دور استخراج شد. نقشه های مذکور بر اساس منطق بولین و با استفاده از جداول مربوطه در محیط GIS تلفیق شدند و در نهایت نقشه تناسب تغذیه مصنوعی آبهای زیرزمینی به روش پخش سیلاب حاصل شد در نتیجه منطقه ای در بخش جنوبی دشت مشهد، حد فاصل شاندیز- چناران بعنوان یک محدوده مناسب جهت تغذیه مصنوعی به روش پخش سیلاب انتخاب شد.

کلیدواژه ها:

تغذیه مصنوعی ، دشت مشهد ، سنجش از دور ENVI ، GIS ، منطق فازی