آسیب شناسی تربیت دینی در ایران

یکی از مهمترین ضرورتهای عصر حاضر در جامعه کنونی ما ، رویکرد طرح نوین تربیت دینی در آموزش وپرورش ایران است.ازآنجا که تربیت دینی در طول زمان و بدلایل گوناگون دچار روزمرگی های آمیخته با عرفیات شده است،به همین سبب پرداختن بهاصلاح این امرمهم،بیشترین اهمیت را برای مربیان داشته و محتاج توجه بیش از پیش صاحب نظران تعلیم وتربیت اسلامی است.منظور از آسیب شناسی تربیت دینی، شناخت عواملی است که به عنوان آفات تربیت، نسل آینده ساز جامعه را در شرایط فعلی تهدیدمی کندو تشخیص آن ،نوعی پیشگیری ودر حقیقت تلاشی دلسوزانه در جهت مصون سازی فرزندانمان دراین زمینه می باشد .مقاله حاضر بر آن است تا پس از مروری بر مراحل تربیت و تعاریف آن (شامل سنین دوره های تحصیلی مختلف در آموزش وپرورشایران) در سه محور ؛ 1. اهداف2. مراحل3. اصول وروشهاموردبررسی قرار داده و سپس مبانی آسیب پذیری در هر محور را مورد بحث قرار دهد. روش تحقیق توصیفی وتحلیلی و مبتنی برمنابع وکتب احادیث و برخی مقالات معتبر انجام یافته و مظور از دین در این مبحث مفهوم عام جامعه شناختی آن یعنی تمامیپندارهای ماوراء طبیعی نیست بلکه منظور مجموعه معارفی است که ارزشهای اخلاقی و دستورات فردی و اجتماعی برگرفته از وحی راشامل می شود.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، تربیت دینی ، اسلام ، متربیان