دفاعیه ارشد: احیای مفهوم نیایشگاه، با نگاهی به معماری بی زمان
حوزه های تحت پوشش: معماری و شهرسازی
برگزار کننده: موسسه آموزش عالی عمران و توسعه
چکیده امروزه در معماری مقوله زمان مربوط به فرآیندهای تغییراتی است که هم در محیط طبیعی و هم در حوزه فرهنگ و هنر اتفاق می افتد. پژوهش حاضر به این سوالات پاسخ می دهد که آیا حس خوشایندی به یک مکان مذهبی می تواند فارغ از گرایشات و عقاید افراد به وجود آید؟ و چه مولفه هایی در طراحی نیایشگاه، بیشترین تاثیر خوشایند را در افراد ایجاد می کند؟ هدف این پژوهش دستیابی به تغییرات مثبت در طراحی (فضاهای مذهبی)، در نهایت رسیدن به مولفه هایی که می تواند احساس خوشایندی بیشتری در فضای نیایشگاه ایجاد کند و به زبانی امروزی بیان کند. روش تحقیق: روش تحقیق حاضر با توجه به موضوع و اهداف، از نوع مطالعات استراتژیک و زمینه یابی بوده که به شکل میدانی و به روش توصیفی- میدانی انجام می گیرد. این تحقیق از نظر هدف کاربردی میباشد که اطلاعات مورد نیاز آن از طریق مطالعات کتابخانهای و پرسشنامه محقق ساخته به دست خواهد آمد و در آن از روشهای کمی و کیفی برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده می شود. همچنین در نهایت با استفاده از اطاعات بدست آمده از طریق تحلیل آماری طراحی نهایی صورت گرفته است. مهم ترین یافته ها و نتیجه گیری تحقیق: در نهایت نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که عوامل اکولوژی انسانی، هویت مکان، جغرافیای منطقه، مدیریت خطر و ریسک زیست محیطی، جامعه شناسی، معنا و مفهوم سازه نیایشگاه، برنامه ریزی اراضی، دلبستگی مکان، نظریه های مکان، عوامل کالبدی معنایی، ارزیابی ساختمان، روان شناسی محیط و معماری منطقه به ترتیب دارای بیشترین اولویت در طراحی هستند و باید مدنظر قرار گیرند. واژههای کلیدی: : نیایشگاه، معماری بی زمان، معماری زنده
دانشجو: مینا خداکریمیان استاد راهنما: دکتر علیرضا فرهنگی خانقاه استاد ممتحن: دکتر کیاوش قزوینی استاد ممتحن: دکتر احمد جامعه