دفاعیه ارشد: اثر هشت هفته تمرین شنا همراه با عصاره درمنه بر برخی نروتروفین ها،حافظه و یادگیری در موش های سالمند مبتلا به بیماری آلزایمر

اثر هشت هفته تمرین شنا همراه با عصاره درمنه بر برخی نروتروفین ها،حافظه و یادگیری در موش های سالمند مبتلا به بیماری آلزایمر روز سه شنبه، 13 آذر، 1403 توسط موسسه آموزش عالی زند شیراز در شهر شیراز استان فارس برگزار می شود.

مقدمه: بیماری آلزایمر، یک بیماری عصبی غیر قابل برگشت است که به صورت یک اختلال عمیق در نروتروفین ها، حافظه و عملکردهای شناختی همراه است اگر چه نقش ورزش و گیاهان دارویی در بهبود عملکرد سیستم عصبی گزارش شده است، اما اثر همزمان آنها هنوز به خوبی شناخته نشده است. از این رو تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر تعاملی تمرین شنا و مکمل درمنه بر برخی نروتروفین ها،حافظه و یادگیری در موش های صحرایی مبتلا به بیماری آلزایمر انجام شد. روش ها: در این مطالعه تجربی و از نوع بنیادی تعداد 40 سر موش صحرایی نژاد اسپراگو-داولی با محدوده سنی 14-18 ماه، محدوده وزنی 270-32 گرم آلزایمری شده با تری متیل تین (mg/kg 10) به طور تصادفی در گروه های (1) کنترل مبتلا به آلزایمر (TMT)، (2) مکمل درمنه (3) تمرین شنا و (4) تمرین شنا + مکمل درمنه تقسیم شدند. علاوه بر این تعداد ۱۰ سر موش صحرایی سالم جهت بررسی اثر القا آلزایمر بر متغییر های تحقیق در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. گروه های 3 و 4 به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته که تمرین اصلی شامل 14 نوبت 20 ثانیه ای تمرین شنا و ده ثانیه استراحت بین آنها انجام شد. همچنین برای رعایت اصل اضافه باردر هفته اول و دوم موش های صحرایی در وهله های 20ثانیه ای تمرین وزنه ای معادل 9 درصد وزن بدنشان را در هنگام شنا که به دم آنها متصل شده بود، تحمل میکردند. جهت افزایش بار تمرینی، هر هفته یک درصد به وزنه اضافه می گردید تا در هفته هشتم وزنه اعمال شده به 16 درصد از وزن بدن موش های صحرایی برسد(صبری، 2023).همچنین گروه های 2 و 4 به مدت هشت هفته روزانه 50 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره درمنه را به صورت خوراکی دریافت نمودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های انالیز واریانس یک راهه، آزمون آنالیز واریانس دوراهه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. سطح معنی داری برای تجزیه و تحلیل ها 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج: نتایج نشان داد القا بیماری آلزایمر موجب کاهش بیان BDNF و TrKB در بافت هیپوکمپ در موش های صحرایی گردید (001/0=P). همچنین القا آلزایمر موجب کاهش حافظه حافظه فضایی در موش های صحرایی مبتلا به بیماری آلزایمر گردید (001/0=P). تمرین شنا موجب افزایش بیان BDNF، TrKB در بافت هیپوکمپ، افزایش زمان تاخیر در ورود به خانه تاریک و درصد تناوب های غیر تکراری و همچنین کاهش مدت زمان ماندن در خانه تاریک و کاهش تعداد ورود به خانه تاریک در موش های صحرایی مبتلا به بیماری آلزاایمر گردید (001/0=P). مکمل درمنه موجب افزایش بیان BDNF، TrKB در بافت هیپوکمپ، افزایش تاخیر در ورود به خانه تاریک، کاهش مدت زمان ماندن در خانه تاریک و تعداد ورود به خانه تاریک در موش های صحرایی مبتلا به بیماری آلزایمر گردید (001/0=P). تمرین شناو درمنه دارای اثر تعاملی بر افزایش بیان BDNF، TrKB در بافت هیپوکمپ و افزایش زمان تاخیر در ورود به خانه تاریک و افزایش درصد تناوب های غیر تکراری و کاهش مدت زمان ماندن خانه تاریک در موش های صحرایی مبتلا به بیماری آلزایمر گردید (001/0=P). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین شنا و مکمل درمنه دارای اثر تعاملی با یک دیگر هستند و بر بهبود نروتروفین ها و حافظه در مدل حیوانی مبتلا به بیماری آلزایمر تاثیرگذار هستند. واژگان کلیدی: تمرین شنا، گیاه درمنه، نروتروفین ها، حافظه، آلزایم
معرفی سخنرانان: نگارنده:غزل دوازده امامی استاد راهنما:دکتر امیدرضا صالحی استاد مشاور: دکتر زهرا مصلی نژاد استاد داور:دکتر سید علی حسینی