دفاعیه ارشد: تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی ترکیبی با شدت بالا بر پروتئین فاکتور رشد فیبروبلاست ۲۱ درون کبدی و پروتئین UCP۱ بافت چربی احشایی در موش های صحرایی نر مبتلا به استئاتوهپاتیت غیرالکلی

پژوهش حاضر با هدف تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی ترکیبی با شدت بالا بر پروتئین فاکتور رشد فیبروبلاست ۲۱ درون کبدی و پروتئین UCP۱ بافت چربی احشایی در موشهای صحرایی نر مبتلا به استئاتوهپاتیت غیرالکلی انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه رت ها با سن ۶ تا ۸ هفته به دو گروه سالم (۲۰= n) و رژیم پرچرب (HFD) (۲۰= n) تقسیم شدند. پس از هشت هفته و اثبات القا بیماری، گروه HFD به طور تصادفی به دو گروه کنترل-بیمار (۹= n)، تمرین- بیمار (۹= n)، تقسیم شدند؛ همچنین گروه سالم نیز به دو گروه کنترل-سالم (۹= n) و تمرین-سالم (۹= n) تقسیم شدند. رت های گروه تمرین، تمرین HIIT در دو محیط آبی و خشکی (شنبه و چهارشنبه در آب و دوشنبه بر روی تردمیل) انجام دادند. برای مشخص نمودن تفاوت میان گروه ها از آزمون آماری آنووای یکراهه و آزمون تعقیبی بونفرونی (۰۵/۰P<) استفاده شد. یافته ها: به دنبال هشت هفته تمرینات تناوبی ترکیبی با شدت بالا، سطح پروتئین UCP۱ درون چربی احشایی با افزایش معنادار گروه تمرین-سالم نسبت به کنترل-بیمار (۰۲۸/۰=P) همراه بود. سطح پروتئین FGF۲۱ درون کبدی با افزایش معنادار گروه کنترل-سالم نسبت به کنترل-بیمار (۰۱۷/۰=P) و افزایش معنادار گروه تمرین-سالم نسبت به کنترل-بیمار (۰۲۵/۰=P)، همراه بود. نتیجه گیری: ترکیب فعالیت ورزشی تناوبی با شدت بالا در آب و خشکی باعث تعدیل دمای بدن، کاهش التهاب سیستمیک و افزایش مایوکاین ها و هپتوکاین های ضدالتهابی از جمله FGF۲۱ می شود و افزایش این پروتئین باعث فعال سازی پروتئین های اصلی در متالیسم لیپید از جمله UCP-۱ چربی احشایی شود و در نتیجه باعث کاهش چربی و التهاب سیستمیک و موضعی (بافتی) از جمله کبد در بیماری استئاتوهپاتیت غیرالکلی می شود. کلیدواژه ها: استئاتوهپاتیت غیرالکلی، لیپولیز، فعالیت ورزشی تناوبی با شدت بالا، فاکتور رشد فیبروبلاست ۲۱
معرفی سخنرانان: نگارنده: زهرا یوسفی استاد راهنما: هما شیخانی شاهین استاد مشاور: اسکندر رحیمی استاد داور: دکتر پوریا پساوند