دیپلماسی و دیپلمات ها در شاهنامه فردوسی

بر پایه ی بررسی های تاریخی، انسان ها از دوران گذشته با یکدیگر روابط سیاسی و فرهنگی داشتند و برای تحکیم منافع ملی و رسیدن به اهداف خارجی خود، ناگزیر به برقراری روابط متقابل با ملل همجوار و دور بوده اند. دیپلماسی فرهنگی یکی از شاخه-های دیپلماسی است که در آن مبادله ی اندیشه ها، اطلاعات، ارزش ها، سنت ها، اعتقادات و دیگر جنبه های فرهنگی با هدف تقویت درک متقابل و تفاهم میان ملت ها و کشورها صورت می گیرد. دین، ازدواج، علم و دانش و زبان به عنوان هویت های فرهنگی هر کشور راهی برای دیپلماسی میان کشورها محسوب می شود؛ چه هر کشوری خواستار ترویج و اشاعه ی هویت های فرهنگی خود در دیگر کشورها است. در شاهنامه ی فردوسی نیز هر کشوری فرهنگ خود را به دو صورت مسالمت آمیز و ارعاب اشاعه می دهد.این مقاله به معرفی دیپلمات ها و ویژگی آنها در نتایج این تحقیق نشان می دهد، در شاهنامه ی فردوسی، کشور ایران از بر دیگر کشورها تاثیر گذاشته است .

کلیدواژه ها:

دیپلماسی ، دیپلماسی فرهنگی ، دیپلمات ، دانش و شاهنامه ی فردوسی.