آتوسا لطیفی - استادیار گروه عمران،واحد پرند،دانشگاه آزاد اسلامی ،پرند،ایران

پروسه آبشستگی یک پدیده پیچیده است که به پارامترهای زیادی وابسته می باشد و عدم کنترل این پدیده باعث ایجاد خساراتی به سد و سازه های هیدرولیکی وابسته به آن می شود. در این تحقیق آبشستگی ناشی از ترکیب جت های خروجی از سازه های هیدرولیکی سد بصورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق ترکیب جتها بصورت مجاور هم و یا با فاصله از هم در داخل حوضچه بررسی شد . برای این منظور 24 آزمایش بر روی یک مدل آزمایشگاهی صورت پذیرفته و تاثیر پارامترهای مهمی چون دبی،عدد فرود ذرات بستر ،عمق پایاب و چگونگی ترکیب جتها بررسی گردید. نتایج نشان می دهند در عدد فرود مساوی جت ترکیبی خروجی از دو دهانه سرریز و تخلیه کننده عمق آبشستگی و ارتفاع تل رسوب کمتری را نسبت به جت مستقل خروجی از یک دهانه بهمراه دارند. نتایج همچنین نشان می دهند با تفکیک دبی بین دهانه های سرریز و افزایش فاصله بین جتها و ترکیب آن با جت خروجی از تخلیه کننده می توان ماکزیمم عمق آبشستگی و طول گودال را کاهش داد

جت همجوار ،جت های غیر همجوار ، حوضچه استغراق، گودال آبشستگی