بررسی آزمایشگاهی اثر پوشش گیاهی بر توسعه زمانی حفره آبشستگی اطراف پایه پل در جریان غیرماندگار

عوامل مختلفی همواره موجب تخریب و شکستگی پل ها می شوند که آبشستگی موضعی اطراف پایه های پل یکی از مهم ترین عوامل مخرب پل ها می باشد. در تحقیق حاضر تاثیر پوشش گیاهی بر تغییرات توسعه زمانی آبشستگی اطراف پایه پل در شرایط جریان ماندگار و غیرماندگار بررسی شده است. در آزمایش ها از دو نوع پوشش گیاهی انعطاف پذیر و صلب با پنج تراکم مختلف استفاده شد. نتایج نشان داد تراکم 24 درصد بهترین عملکرد را در کاهش حداکثر عمق آبشستگی دارد. همچنین کارایی نوع صلب پوشش گیاهی نسبت به حالت انعطاف پذیر در کاهش عمق آبشستگی بیشتر بود. توسعه زمانی حفره آبشستگی در تراکم های مختلف بسیار نزدیک به یکدیگر بودند اما در تراکم 24 درصد تاخیر بیشتری دیده شد. تغییر زمان پیک هیدروگراف در آزمایشات جریان غیرماندگار بر هر دو مدل پوشش گیاهی انعطاف پذیر و صلب تاثیر چندانی نداشت و مشابه آزمایشات با هیدروگراف اصلی بود و تنها تفاوت در جزئیات نمودار توسعه زمانی آبشستگی بود.

کلیدواژه ها:

آبشستگی موضعی ، پایه پل ، پوشش گیاهی ، توسعه زمانی ، هیدروگراف