شهناز کهن - دانشیار، مرکز تحقیقات مراقبت پرستاری مامایی، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
فاطمه احمدی - کارشناس ارشد پرستاری، گروه پرستاری مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

مقدمه: با افزایش امید به زندگی در زنان ، آنان بخش قابل توجهی از عمر خود را در دوران یائسگی سپری می کنند. زنان یائسه با مشکلات سلامتی متعدد و طولانی در این دوران درگیر هستند در حالیکه در خصوص این عوارض و نحوه مقابله با آنها ، اطلاعات و توان خودمراقبتی کافی ندارند. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین ومقایسهتآثیر آموزش سلامت به دو روش فرد محور و گروه حمایتی بر خود مراقبتی زنان یائسه انجام شد. روش کار: اینمطالعه به روش کارآزمایی میدانی سه گروهی (آموزش فرد محور، آموزش گروه حمایتی و گروه کنترل) انجام شد.ابتدا سه مرکز خدمات جامع سلامت انتخاب شده و به طور تصادفی هر مرکز به یک گروه تخصیص داده شد. از هر مرکز، 36 نفر، بصورت در دسترس انتخاب شدند. گروه فرد محور مطالب را به صورت 4 بوکلت هفتگی دریافت کرده و گروه حمایتی ، در 4 جلسه حضوری توسط سفیران سلامت و با نظارت محقق، آموزش دیدند. این سفیران در سنین یائسگی بودند و توسط تیم تحقیق آموزس وتمرین کافی دریافت کرده بودند. داده ها توسط پرسشنامهخودمراقبتیبصورت خودگزارشی قبل از مداخله، بلافاصله و یکماه بعد از آن جمع آوری شد. داده هاباروش توصیفی ،آنالیز واریانس و آزمون تعقیبی تحلیل شدند. نتایج: میانگین نمره خودمراقبتی قبل از مداخله در گروه حمایتی 51,16 ، بلافاصله بعد 56,69 و یک ماه بعد از مداخله 65 بود. در گروه فردمحور قبل از مداخله 50,33 بلافاصله بعد 55,88 و یک ماه بعد 64 بود.که در گروه های مداخله فردی و حمایتی نسبت به گروه کنترل افزایش قابل ملاحظه ای داشت (p<0.05) و دو گروه مداخله هم تفاوت معنی دار داشتند. نتیجه گیری: آموزش توانسته بود خود مراقبتی زنان یائسه را هم در گروه فردمحور و هم در گروه حمایتی افزایش دهد ولی زنان یائسه در جلسات آموزشی گروهی با دریافت اطلاعات از همسالان خود، خودمراقبتی بهتری نشان دادند.

خودمراقبتی، یائسه ، فردمحور، گروه حمایتی