ژیلا گنجی - استادیار، گروه بهداشت باروری و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت جنسی و باروری، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
صدیقه حسنی مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد، مشاوره در مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران

مقدمه : خودکارآمدی به عنوان یکی از مفاهیم اصلی نظریه شناختی اجتماعی، میتواند روی ابعاد مختلف رفتار های بهداشتی و افزایش توانمند سازی زنان مبتلا به دیابت حاملگی تاثیر گذار باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی خودکارآمدی و عوامل مرتبط با آن در زنان مبتلا به دیابت حاملگی انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی -مقطعی بر روی 212 زن مبتلا به دیابت بارداری در بیمارستان آموزشی -درمانی رازی قائمشهر و امام خمینی ساری وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران، با شیوه نمونه گیری در دسترس و با استفاده از پرسشنامه اطلاعات جمعیتی-اجتماعی- طبی و پرسشنامه درک خودکارآمدی بر اساس مقیاس خودمراقبتی در بیماران دیابتی (CIDS) انجام و جهت آنالیز توصیفی و تحلیلی (رگرسیون خطی چندگانه) داده ها، از نرم افزار SPSS 25 استفاده شد. نتایج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد میانگین و انحراف معیار سن زنان مبتلا به دیابت حاملگی 5/75±29/28 می باشد. نتایج حاصل از مدل رگرسیونی چند متغیره نشان داد که داشتن تحصیلات دانشگاهی، شاغل بودن زن و همسر، تک فرزندی، وضعیت اقتصادی مناسب و شاخص توده بدنی (BMI) طبیعی با خودکارامدی ارتباط مثبت معناداری دارد (p<0/001). نتیجه گیری: با توجه به شیوع و اهمیت بالای این بیماری و عوارض آن برای مادر و جنین، برنامه ریزی های دقیق تری جهت ارتقای سطح خودکارآمدی در زنان مبتلا به دیابت حاملگی به عنوان عامل اساسی در بهبود خود مراقبتی و رفتار های بهداشتی آنها نیاز است.

خودکارآمدی، عوامل مرتبط، دیابت حاملگی