مروری بر فرزندآوری در ایران

مقدمه: فرزندآوری یکی از مولفه های مهم جمعیت، و از اصلی ترین اهداف ازدواج درفرهنگ ایرانی به حساب می آید. تصمیم گیری در مورد فرزندآوری، یکی از وقایع عمده زندگی زوجین است، که به نوبه خودبسیاری از جنبه های زندگی از قبیل سلامت، وضعیت اقتصادی، رفاه و فرهنگ خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از این مطالعه، بررسی رابطه بین سن ازدواج ، سطح مذهبی و تحصیلی، تعامل بین زوجین و وضعیت آنهایی با انگیزه فرزندآوری می باشد. روش کار: این پژوهش، مروری بر مقالات علمی که از سایت های pubmad,magiran, sid گرفته شده، می باشد. نتایج: یافته ها حاکی از آن است که ازدواج و تعداد فرزندان ایده آل، رفتار باروری را تحت تاثیر قرار می دهد. افزایش سن ازدواج، منجر به افزایش سن اولین بارداری شده و در نتیجه تعداد فرزند کمتری در پی خواهد داشت. با افزایش درصد اشتغال زنان، فرزندآوری آنان کاسته شده است. زنان شاغل، هزینه های بالای زندگی را دلیل اشتغالشان عنوان کرده اند، و تاکید می کنند که به دلیل هزینه های بالای فرزندآوری، تمایلی به آن ندارد. با توجه به نتایج به دست آمده، بیشترین دلایل تمایل به فرزندآوری، علاقه فطری افراد به جایگاه مادر/پدری تشکیل داده، و بیشترین دلایل ناشی از مشکلات اقتصادی، داشتن فرزند گزارش شده است. مهمترین علت تمایل به فرزندآوری، تجربه موقعیت اجتماعی و فرهنگی و نیز تمایلات ذاتی هر فرد در داشتن نقش پدر و مادر گزارش شده است. از نظر دینی، رابطه معنی داری با انگیزش مثبت وجود داشت؛ برخی از افراد مذهبی، برای کمک به افزایش تعداد مسلمانان، گرایش بیشتری به فرزند آوری داشتند، و همچنین برخی ازشرکت کنندگان مذهبی، تصور می کنند که استفاده از برنامه ریزی خانوادگی، خلاف میل خداست. سطح تحصیلات، با انگیزه مثبت فرزندآوری، ارتباط معنی داری داشت، که نشان داد انگیزش فرزندآوری مثبت، با آموزش زوجین و آموزش پدر و مادر، ارتباط معناداری دارد. نتیجه گیری: نتایج نشان دادکه فرزندآوری زوج، تحت تاثیر سطح تحصیلات، مشارکت زوجین در فرزندآوری، سطح دینی و سن ازدواج قرار گرفته است. شناسایی این عوامل می تواند برای بهبود شاخص های تولیدمثل موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

فرزندآوری ، باروری ، ازدواج