بررسی عوامل دموگرافیک و اقتصادی-اجتماعی راکبین موتور سوار استان سیستان و بلوچستان

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 416

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

RBTACS10_042

تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: در دهه های اخیر میزان استفاده از موتور سیکلت به طور چشم گیری در ایران افزایش یافته و در حال حاضر حدود 8 میلیون موتورسیکلت در حال استفاده می باشند. هدف از مطالعه حاضر تعیین عوامل دموگرافیک و اجتماعی اقتصادی راکبین موتور سوار می باشد.روش کار: این مطالعه مقطعی با هدف کاربردی و به صورت توصیفی-تحلیلی در سال 1398 در استان سیستان و بلوچستان انجام شد.. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش شامل تمام موتورسوران شهرستان های استان سیستان و بلوچستان (زاهدان، چابهار، خاش، زایل و ایرانشهر) می باشند. از پرسشنامه استاندارد جهت جمع آوری داده ها استفاده گردید. در این مطالعه 700 موتوسواربه عنوان نمونه انتخاب شدند.جهت داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 25 و آمار توصیفی استفاده شد. نتایج: در این مطالعه میانگین سنی افراد مورد مطالعه 30/06 سال و سن حدود 58 درصد از افراد زیر 18 سال بود. حدود 63/08 درصد از افراد موتور سوار دارای شغل ازاد بودند 38/05 درصد مجرد و حدود 60 درصد متاهل بودند. همچنین 66/04 درصد دارای تحصیلات دیپلم و زیر دیپلم بودند. درآمد حدود 58 درصد از موتور سواران زیر یک میلیون تومان بود 57/7 درصد به صورت روزانه از موتور استفاده می کنند. تقریبا 72/3 درصد موتورسواران فاقد گواهینامه راهنمایی و رانندگی بودند و 57/6 درصد از افراد جهت حمل و نقل بین محل کار تا محل زندگی از موتور استفاده می کردند.نتیجه گیری: راکب اغلب موتورسیکلت ها جوانان بوده که بسیاری از آنان فاقد گواهینامه رسمی جهت استفاده از این وسیله نقلیه می باشند. اعمال قانون توسط سازمان های مرتبط و آموزش و فرهنگ سازی جهت استفاده مناسب از این وسیله نقلیه در میان نوجوانان می تواند راهکارمناسب جهت کاهش حوادث ترافیکی باشد.

نویسندگان

حسن اوکاتی علی آباد

مرکز تحقیقات ارتقای سلامت، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران

فاطمه ستوده زاده

مرکز تحقیقات ارتقای سلامت، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران

محمد خمرنیا

مرکز تحقیقات ارتقای سلامت، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران

مهدی محمدی

مرکز تحقیقات ارتقای سلامت، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران

علیرضا انصاری مقدم

دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان