بررسی همراهی چند شکلی های 5R uVNTR ژن MAOA و استعداد ابتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی در بین کودکان منطقه شمال غرب ایران

مقدمه: اختلال کم توجهی و بیش فعالی (ADHD) از شایع ترین اختلالات عصبی رفتاری در سنین کودکی و نوجوانی است که می تواند در بزرگسالی نیز ادامه یابد. در کودکان از دوران پیش دبستانی شروع شده و در صورت درمان نامناسب منجر به عوارض جدی می گردد. اختلال کم توجهی بیش فعالی با علائمی مثل: بی توجهی، پریشانی، رفتارهای تکانشی، اضطراب، جنب و جوش زیاد و بی دقتی مشخص می شود. این اختلال عمدتا همراه با پرخاشگری و کارایی ضعیف تحصیلی می باشد. علل این اختلال کاملا مشخص نیست اما پژوهش های گوناگون به علل عصبی و نارسایی در ساختار مغز، علل زیستی و مشکلات ژنتیکی و عوامل محیطی اشاره کرده اند. تخمین زده می شود که 3 تا 12 درصد از کودکان سن مدرسه تحت تاثیر این اختلال می باشند و شیوع ان در پسران بیشتر از دختران است و حدود 20 تا 50 درصد این کودکان اختلال خواب دارند. تحقیقاتی که امروزه صورت گرفته است نشان می دهد که اختلال ADHD برخلاف تصور در بزرگسالان از بین نمی رود امکان بروز این اختلال در بزرگسالی نیز وجود دارد اما غالبا تشخیص داده نمی شود و باعث ایجاد مشکلاتی در زمینه های عاطفی، اجتماعی، تحصیلی و شغلی می شود و در صورت تشخیص به سادگی قابل درمان است. از جمله ژن هایی که در بروز اختلال کم توجهی دخیل می باشد ژن های مسیر دوپامنرژیک، ادرنرژیک و سروتونرژیک می باشد که ژن MAOA در کاتابولیسم این نوروترانسمیترها حائز اهمیت می باشد. امروزه از روش درمانی نوروفیدبک که یک روش غیرتهاجمی است برای درمان اختلال ADHD استفاده می شود. روش: در این مطالعه 140 کودک مبتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی و 103 کودک سالم در رده سنی 3 تا 8 سال انتخاب شده و از آنها نمونه های خونی تهیه گردید. بعد از استخراج DNA از نمونه های خونی چند شکلی اشاره شده با استفاده از تکنیک PCR و الکتروفورز مورد بررسی قرار گرفت. داده های حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS آنالیز گردید. یافته ها: داده های به دست آمده نشان می دهد که وجود 5 تکرار نوعی فاکتور حفاظتی در برابر ADHD در 5R uVNTR مورد بررسی ما می باشد. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که بین چند شکلی های 5R uVNTR در ناحیه پروموتر ژن MAOA و اختلال ADHD رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

اختلال کم توجهی و بیش فعالی ، ژن ، MAOA ، 5R uVNTR پلی مورفیسم