بررسی کاربرد سلول های بنیادی در بیماری پارکینسون

سابقه و هدف: سلول های بنیادی سلول های تمایز نیافته ای با قابلیت تقسیم و تمایز به انواع سلول های مجزا هستند. این سلول ها را با توجه به خصوصیات منحصر به فرد و کاربرد های متفاوت آزمایشگاهی برای هر نوع سلول خاص می توان مورد استفاده قرار داد. بیماری پارکینسون یکی از شایع ترین بیماری های مزمن و عصبی است که در نتیجه نقص نورون های دوپامینرژیک ایجاد می شود. سلول های بنیادی می توانند منبع نامحدودی از نورون های دوپامینرژیک را برای پیوند فراهم کرده و رفتار حرکتی و علایم بیماری پارکینسون را بهبود ببخشد. روش جستجو: در این مطالعه مروری تمامی مقالات در پایگاه های داده Science ،PubMed ،Scopus SID،Web of Science ،Cochrane ،Direct و موتور جست وجو Google Scholar با واژه های کلیدی Parkinson’s disease, neural stem cells, stromal cell Cell transplantation, Dopaminergic neurons استخراج شدند. و پس از بررسی معیار های ورود و خروج وارد مطالعه شدند. یافته ها: پس از بررسی های اولیه و خواندن خلاصه مقالات، 9 مقاله وارد مطالعه شدند. مطالعاتی که بر روی گروهی از موش ها انجام شده بود نشان داد که محور فاکتور CXCR4\1 مشتق از سلول استروما ممکن است نقش مهمی در اثر درمانی پیوند سلول های بنیادی عصبی در بیماری پارکینسون داشته باشد. مطالعات دیگر بر روی نقش پیوند سلول های بنیادی در ایمنی سازی در برابر الیگومریک آلفا-synuclein و داروهایی که باعث تغییر در متابولیسم سلولی می شوند ، نشان داد که این روش درمانی می تواند موثر باشد، مطالعات انجام شده بر روی کشت سلول های بنیادی نشان می دهد که سلول های بنیادی مشتق شده از بافت های مخنلف بدن میتوانند در فاز های 2 و 3 کشت سلولی به سمت سلول های عصبی تمایز پیدا می کنند که میتوان از این سلول های برای درمان آسیب های عصبی استفاده کرد. نتیجه گیری: می توان گفت که پیوند سلول های بنیادی عصبی پتانسیل درمان بیماری پارکینسون را دارند اما مکانیزم خاص عملکردی آن هنوز مشخص نیست. که نیازمند بررسی های بیشتر در این زمینه می باشد.

کلیدواژه ها:

Parkinson’s diseas ، neural stem cells ، stromal cell Cell transplantation ، Dopaminergic neurons