مریم نصیری یار

با گذشت بیش از 60 سال از عمر بیمه در کشور، هنوز این صنعت رشد مطلوبی کسب نکرده و فرهنگ بیمه به سطح لازم رشد نرسیده است. این موضع با در نظر گرفتن نسبت حق بیمه بر درآمد ملی و همچنین سهم اشتراکی که در حق بیمه جهانی دارد مشخص می شود. با توجه به اهمیت موضوع، تلاش در جهت ارتقا و توسعه فرهنگ بیمه در کشور امری اجتناب ناپذیر محسوب می شود. فرهنگ، آموختنی و قابل انتقال است. از سوی دیگر، فرهنگ رفتارها و عادت های افراد را شکل می دهد. اما همه افراد به شیوه ای مشابه از فرهنگ اثر نمی پذیرند. به بیانی دیگر، اگر افراد را از نظر میزان پذیرش فرهنگی در طول یک پیوستار قرار دهیم، در یک سو کسانی قرار می گیرند که حداکثر هماهنگی و توافق را با پدیده فرهنگی موردنظر دارند و در سوی دیگر، افرادی که تجلی بیشترین حد فردگرایی هستند. با توجه به تعریف فرهنگ و خصوصیاتی که می توان برای آن برشمرد (مانند امکان یادگیری و اثربخشی آن بر روی رفتار افراد ) سعی داریم بیمه را به منزله یک فرهنگ همراه با خرده فرهنگ هایش بررسی کنیم. بیمه، محصول فراگرد عقلانی اندیشیدن جامعه است. بیمه رفتاری است که به آینده نظر دارد و میان خرید بیمه در زمان حال و منفعتی که احتمالا در آینده کسب خواهد شد، رابطه ای برقرار می کند. از آن جا که هر فرهنگ، خرده فرهنگ هایی دارد بیمه نیز خرده فرهنگ هایی همچون خدمات حانشین، سلیقه، مطلوبیت، تجربه منفی و جبرگرایی دارد. همان طور که در الگوی شماره 1 نشان داده شده است خرده فرهنگ های بیمه همواره با یکدیگر در ارتباط هستند و از یکدیگر تاثیر می پذیرند.