غلامعلی شمس احمدی

اصولا بیمه بعنوان یک پشتوانه مالی برای جبران خسارت می تواند در کنار سایر منابع مالی جامعه یعنی بودجه بندی، منابع بلاعوض، منابع مالی داخلی و غیر و مورد بررسی قرار گیرد. اساس کار بیمه بر این است که از طریق جمع آوری حق بیمه های مختلف و پراکنده برای هر خطر خاص، خسارات احتمالی آن را جبران می کند. درست است که بیمه بعنوان مطمین ترین و مناسب ترین شیوه تامین خسارات شناخته می شود ولی این معنی نباید هیچگاه بمنزله انحصاری بودن آن در جبران خسارات تلقی گردد. ساختار بیمه در مجموع عبارت از یک سیستم اختیاری و اجباری پوشش های بیمه ای است و طرف نظر از نوع پوشش از لحاظ تحصیل آن، کلا امور بیمه ای دارای چند ویژگی معینی است، اول، آزادی عمل در انتخاب نوع و میزان پوشش موردنظر برای بیمه گذار به تناسب تامین موردنیاز و قدرت مالی، دوم، گسترش بیمه در کلیه سطوح نظام اقتصادی و اجتماعی جامعه بطوری که کمتر منبع مالی شناخته شده دارای این وسعت عمل می باشد. سوم، جبران سریع و بموقع خسارت که استفاده کننده رادر ترمیم و بازسازی مورد خسارت دیده بنحوه مناسب پشتیبانی می نماید.