سندرم فرسودگی شغلی و برخی عوامل مرتبط با آن در اعضای هیات علمی دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سال 1396

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی یکی از خطرناک ترین عوامل تهدید کننده سلامت شاغلین حرفه پزشکی است. دندانپزشکان در معرض عوامل متعدد ایجاد کننده استرس قرار دارند که می تواند منجر به فرسودگی شغلی آنان شود. این پژوهش با هدف تعیین میزان فرسودگی شغلی و برخی عوامل مرتبط با آن در اعضای هیات علمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سال 1396 طراحی و اجرا شد. مواد و روش کار: این یک مطالعه تحلیلی مقطعی است که نمونه گیری آن به صورت سرشماری انجام شد. داده ها با استفاده از فرم دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد فرسودگی شغلی ماز لاک جمع آوری و در محیط نرم افزار SPSS نسخه 25 و با استفاده از آزمون های آماری مناسب تحلیل گردید. یافته ها: بر اساس نتایج این مطالعه، نمره خستگی هیجانی در سطح پایین ( 28/ 12)، نمره کفایت شخصی در سطح متوسط (3638) و نمره مسخ شخصیت در سطح پایین ( 5/ 00) بود که اختلاف معناداری با توجه به وضعیت جنسیت، گروه های سنی، وضعیت تاهل، میزان ساعات کار در هفته و محل اشتغال دیده نشد. تنها در مورد خستگی هیجانی با توجه به محل اشتغال، تفاوت آماری معنادار دیده شد ( 0/ 05> P). نتیجه گیری: از بافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که اساتید دانشکده دندانپزشکی کرمانشاه بسته به رشته تخصصی که در آن مشغول به فعالیت هستند از درجات مختلفی از سندرم فرسودگی شغلی رنج می برند.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، مسخ شخصیت ، خستگی هیجانی ، کفایت شخصی ، دندانپزشکان