اسداله دیوسالار - دانشیار دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
صادق صیدبیگی - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
الهام رضایی پرچپکلایی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، دانشگاه پیام نور، ساری، ایران

با توجه به مسایل و مشکلات روش شناسی در طرح های جامع، توجه و شیوه تهیه و تصویب طرح هایجامع و روشهای مطالعاتی آنها که معمولا به صورت خطی انجام می شود و پیوستگی لازم میان اهداف وپیشنهادات وجود ندارد و فرآیند تهیه طرح جدا از فرآیند اجرا و شرایط تحقیق پیشنهادات انجام می پذیرد،تهیه طرح هاى ساختارى- راهبردى شهر به جاى طرح هاى جامع شهرى به صورت سنتى و تهیه طرح هاى موضعی و موضوعی به جاى طرح هاى تفصیلى ارایه گردید. در طرح جامع شهر ساری مصوب 1394طرح های موضوعی و موضعی تعریف شده است که مولفه هایی چون رفاه، ارتقا کیفیت زندگی، ایمنی،سرزندگی و آرامش را در بر می گیرد. این پژوهش بدنبال پاسخ به این سوال است که امروز پس از گذشتچند سال از تصویب طرح آیا طرح های موضوعی و موضعی پیشنهاد شده بر روی کیفیت زندگی شهروندانساری بخصوص در بافت قدیم شهر تاثیرگذار بوده است . بر این اساس پژوهش بر مبنای هدف، کاربردیو از لحاظ روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه شهروندان بافت قدیم شهرساری به تعداد 12245 بوده که بر اساس فرمول کوکران، 380 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخابشدند و 10 نفر از کارشناسان و متخصصان شهری را شامل می شود. داده های گردآوری شده به محیطنرم افزار SPSS انتقال و سپس با استفاده از آزمون های یومن ویتنی، تحلیل واریانس یک طرفه و رگرسیون گام به گام مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان میدهد، که تفاوت معناداری بین دیدگاه شهروندانو کارشناسان در زمینه تاثیرگذاری طرح های موضوعی و موضعی بر روی کیفیت زندگی شهروندان ساریوجود نداشت و معتقد بودند که طرح های موضوعی و موضعی بر روی کیفیت زندگی شهروندان بافتقدیم ساری نقش بسزایی دارد.

طرح موضوعی، طرح موضعی، کیفیت زندگی، بافت قدیم شهر ساری