ضرورت پژوهش محوری و موانع آن در فرهنگ دانشگاه های کشور با تاکید بر دانشگاه امام حسین (ع)

تحولات در مبانی شناخت و انفجار دانش، علاوه بر سرعت بی بدیل تولیدو نشر علوم در جهان، به گونه ای بوده است. که اموزش در دانشگاه ها و شیوه ی یاددهی یادگیری را متحول نموده است. در دنیای امروز انتقال دانش و محتوا به دانشجویان موضوعی جذاب نیست بلکه فرآیند تولیددانش و یادگیری توسط دانشجویان و بکارگیری تیوری های فراشناخت می تواند مسایل و مشکلات نظام آموزشی و تربیتی و سازمان های به کار گیرنده را پاسخ گوید. یکی از روش های تولید دانش، اعتلای پژوهش است. دراین راستا، مبانی اجتماعی و فرهنگی در پژوهش و به ویژه آسیب شناسی وضع موجود و توجه به ویژگی های دانشگاه امام حسین (ع) می تواند موانع را کاهش دهد. عدم وجود روحیه علمی عدم تعامل علم بادین و دانش، عدم پایبندی به هنجارهای علمی، مدرک گرایی درمقابل علم گرایی، ابهام در نظام ارزش گذاری فعالیت های علمی، غیر کاربردی بودن پژوهش ها، عدم درک رابطه بین تحقیق و برنامه ریزی، فقدان امکانات و تجهیزات منابع علمی، کمبود نیروی انسانی ماهر، کمبود بودجه، ضعف انگیزه های لازم در پژوهشگران پایین بودن کیفیت تحقیقات عوامل موثری هستند که پژوهش را کم توان و نظام محتوا مداری را تقویت می کند. نظام آموزشی در دانشگاه باید هرچه سریع تر از گردنه ی محتوا مداری به سرای متعالی پژوهش محوری گذر کند.

کلیدواژه ها:

آموزش عالی ، پژوهش دانشگاهی ، نظام محتوا مداری ، نظام پژوهش محور ، آسیب شناسی پژوهش دانشگاه امام حسین (ع)