بررسی شخصیت های داستان عاشق شدن شاه بر کنیزک در مثنوی مولوی

در عرفان اسلامی و معارف قرآنی ثابت است که آدمی با اتکا به عقل خویش نمی تواند به راهدرست و صراط مستقیم دست یابد. خداوند برای جبران این کاستی، انبیاء و بعد اولیاء و امامان (ع)را برانگیخته تا از نوع بشر دستگیری کنند و او را از مهالک سفر الی الله نجات دهند.از جمله آثار عرفانی در زبان و ادبیات فارسی که به این موضوع پرداخته، منزوی معنوی است.مولانا که خود تا قبل از شیفتگی و عاشق شدن بر جمال شمس تبریزی در جایگاه مرشدی کامل وفقهیه عادل از پیروان دستگیری می کند، به این مسیله کاملا واقف است و در شش دفتر مثنوی بهمناسبت های مختلف، از لزوم وجود راهبر و خضر پی خجسته نام برده است که در داستان کنیزکو عاشق شدن شاه بر او، به صورت رمزی و نمادگونه این اشخاص را به تصویر کشیده است.این پژوهش در نظر دارد به شیوه تحلیل محتوا داستان کنیزک و پادشاه از دفتر اول مثنوی را بهبوته نقد بگذارد و در این رهگذر از شخصیت های این حکایت رمزگشایی کند، اجمالا در اینتحلیل شاه رمز عقل بشری است که عجز خود را نشان می دهد. دوم کنیزک نهاد نیازهای شهوانیو زمینی است، و...

کلیدواژه ها:

مننوی معنوی ، داستان شاه و کنیزک ، رمزگشایی ، ضرورت حضور ولی خدا