بررسی انزوای اجتماعی دختران مجرد و عوامل فرهنگی اجتماعی موثر برآن (مطالعه دختران مجرد بالای 30 سال شهر یزد)

تجرد وضعیتی است که برخی فرصت های تعاملی و اجتماعی را به دلیل فقدان همسر و زندگی مشترک از انسان سلب می کند و می تواند به احساس تنهایی و انزوای اجتماعی فرد دامن زند. تحقیق حاضر، دو موضوع را پیگیری می کند: دختران مجرد بالای 30 سال در شهر یزد از چه میزان انزوای اجتماعی رنج می برند، و چه عواملی این انزوا را ایجاد و تشدید می کند. شیوه تحقیق از نوع پیمایشی است. جامعه آماری شامل 2613 نفر از کل دختران مجرد بالای 30 سال شهر یزد هستند که 139 نفر آنها با درنظرگرفتن همکاری نکردن جمعیت نمونه، به روش نمونه گیری گلوله برفی، انتخاب و مطالعه شدند. نتایج حاکی از این بوده است که میزان متوسط انزوای اجتماعی در بین جمعیت نمونه 63/09 درصد است و این مقدار نشان دهنده درجه انزوای نسبتا زیاد در بین آنهاست. همچنین، از بین متغیرهای باقیمانده در الگوی رگرسیون، باورهای سنتی و نوع برداشت از خود درمجموع بیشترین تاثیر را بر میزان انزوای اجتماعی داشته اند که بیشترین تاثیر، مربوط به متغیر برداشت از خود بوده است. با واریانس ترکیب خطی متغیرهای مستقل، میتوان 29/8 درصد از واریانس میزان انزوای اجتماعی را توضیح داد

کلیدواژه ها:

تجرد ، انزوای احتماعی ، عوامل اجتماعی فرهنگی ، دختران ، بالای 30 سال