ملاتونین آسیب های کبدی ناشی از امواج رادیوفرکانسی تلفن همراه را در مدل تجربی موش می کاهد

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 318

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JPSMH-12-4_001

تاریخ نمایه سازی: 6 اسفند 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: بیشترین آلودگی امواج الکترومغناطیسی مربوط به امواج رادیوفرکانسی تلف نهای همراه می باشند که، تا 70 درصد این امواج می تواند جذب بافت های مختلف گردد. جذب این امواج می تواند با ایجاد استرس اکسیداتیو به بافت های مختلف بدن موجودات زنده آسیب برساند. با توجه به اینکه هورمون ملاتونین نقش آنتی اکسیدانی دارد به نظر می رسد این هورمونبتواند اثر محافظتی بر هپاتوتوکسیسیتی القا شده از امواج الکترومغناطیسی ایجاد نماید. در مطالعه حاضر با استفاده از تزریق ملاتونین در مدل تجربی در حضور امواج الکترومغناطیس تلفن همراه، اثر پیشگیرانه ی این هورمون بر روی آسیب پذیری بافت کبد بررسی شد.مواد و روش ها: 32 سر موش نر نژاد BALB/c به وزن تقریبی 32 ± 21 گرم به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. 1) گروه کنترل: آب مقطر دریافت کردند. 2) گروه ملاتونین: روزانه 2 mg/Kg ملاتونین بصورت تزریق داخل صفاقی دریافت نمودند. 3) گروه امواج الکترومغناطیس: 4 ساعت در روز به مدت 1 ماه در معرض امواج الکترومغناطیس ناشی از گوشی تلفن همراه قرار داده شدند. 4) گروه ملاتونین و امواج الکترومغناطیس: روزانه 2 mg/Kg ملاتونین بصورت تزریق داخل صفاقی، یک ساعت قبل از قرار گرفتن در معرض امواج، دریافت نمودند.نتایج: نتایج نشان داد که امواج الکترومغناطیس، استرس اکسیداتیو (افزایش MDA و کاهش GSH ) در بافت کبد گروه 3 ایجاد می کنند. فاکتورهای آنزیمی بافت کبد ALP ،AST ،ALT نیز در گروه 3 افزایش نشان دادند که خود تاییدی بر آسیب بافت کبدی ناشی از قرار گرفتن در معرض امواج الکترومغناطیس می باشد. تغییر در ساختار هیستولوژیکی بافت کبد نیز تاییدیبر یافته های بیوشیمیایی بوده است. تجویز ملاتونین توانست میزان استرس اکسیداتیو و آنزیم های آسیب کبدی را در گروه 4 کاهش داده و ساختار بافتی کبد را نیز در همین گروه بهبود بخشد. بحث و نتیجه گیری: داده های مطالعه حاضر نشان می دهد که ملاتونین به عنوان یک آنتی اکسیدان، پتانسیل کاهش آسیب بافت کبد ناشی از امواج الکترومغناطیسی را دارد.

نویسندگان

رضا مرادپور

گروه مهندسی پزشکی، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی روزبهان، ساری، ایران

میترا شکری

گروه علوم تشریح و زیست شناسی سلولی، مرکز تحقیقات بیولوژی سلولی و ملکولی، دانشکده پزشکی ساری، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ایران

فرشته طالب پور امیری

گروه علوم تشریح و زیست شناسی سلولی، مرکز تحقیقات بیولوژی سلولی و ملکولی، دانشکده پزشکی ساری، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ایران

آرمین اله وردی

گروه رادیولوژی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران