بررسی تاثیر سطوح مختلف دما و pH بر چندگونه Trichoderma در کنترل بیولوژیکی پژمردگی فوزاریومی گوجه فرنگی در شرایط آزمایشگاه و گلخانه

پژمردگی آوندی گوجه فرنگی ناشی از Fusarium oxysporum یکی از مشکلات اساسی در تولید این محصول است. به منظور بررسی اثر دما و pH بر فعالیت آنتاگونیستی چند گونه Trichoderma بومی مزارع جالیز، آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در شرایط آزمایشگاه و گلخانه ای انجام شد. نتایج کشت متقابل نشان داد تمام پنج جدایه بومی این قارچ قادر به کاهش رشد میسلیومی بیمارگر در شرایط آزمایشگاه بودند. توانایی گونه های Trichoderma در بازدارندگی از رشد بیمارگر، با هم و در دما و pH های متفاوت اختلاف معنی داری در سطح یک درصد داشت. گونه ی (Ah90) T. harzianum با 58/33 درصد بازدارندگی از رشد در دمای 30 درجه سانتی گراد و 6/5 PH بیالاترین فعالیت آنتاگونیستی را داشت. در آزمایشات گلخانه ای پس از گذشت 35 روز اندازه گیری شاخص های رشدی بوته های گوجه فرنگی مربوط به هر تیمار اختلاف معنی داری با شاهد در هر دو روش تزریق سوسپانسیون و اختلاط عوامیل بییوکنترل با خاک نشان داده شد. با توجه به گروه بندی آماری، توان کنترل کنندگی تیمار آنتاگونیست (Ah90) harzianum T. به همراه بیمارگر نسبت به دو گونه دیگر در مقایسه با شاهد آلوده به مراتب بیشتر بوده و به ترتیب با 2/02 و 2/14 گرم در افزایش وزن تر و وزن خشک اندام هوایی و 2/32 سانتی متر در افزایش ارتفاع گیاه همراه بود.

کلیدواژه ها:

پژمردگی آوندی ، جدایه های Trichoderma ، کنترل زیستی ، محرک رشد گیاه