تاثیر تنش خشکی انتهای فصل و ترکیبهای مختلف کشت مخلوط با جوبر عملکرد و اجزای عملکرد نخود و باقلا

به منظور بررسی اثر تنش خشکی انتهای فصل و ترکیبهای مختلف کشت مخلوط با جو بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود و باقلا آزمایشی مزرعهای به صورت اسپلیتپلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1393- 94 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شیراز اجرا شد. در این آزمایش تنش خشکی به عنوان فاکتور اصلی (آبیاری مطلوب و تنش خشکی در مرحله شیری شدن دانه جو) و ترکیبهای مختلف کشت مخلوط (کشت خالص نخود، باقلا، جو نیمروز و جو زهک و کشت مخلوط جو نیمروز+ نخود، جو نیمروز+ باقلا، جو زهک+ نخود و جو زهک+ باقلا با نسبت 1 به (1 به عنوان فاکتور فرعی بودند. نتایج نشان داد که تنش خشکی انتهای فصل صفات تعداد دانه در بوته، وزن100دانه و عملکرد دانه را در گیاه نخود بهترتیب به میزانهای 40، 16 و 57درصد و در گیاه باقلا به ترتیب به میزان 32، 18 و 40درصد کاهش داد. در گیاه نخود بیشترین عملکرد زیستی و عملکرد دانه بهترتیب با 9916 و 1630کیلوگرم در هکتار در تیمار کشت خالص نخود و بیشترین میزان وزن100دانه با 25/5گرم و شاخص برداشت با 29/85درصد در تیمار کشت مخلوط جو نیمروز+نخود به دست آمد. در گیاه باقلا بیشترین میزان عملکرد زیستی و عملکرد دانه به ترتیب به میزان 11960 و 5175کیلوگرم در هکتار در تیمار کشت خالص باقلا و بیشترین شاخص برداشت با 45/58درصد در تیمارهای کشت مخلوط جو زهک+باقلا بهدست آمد. بیشترین میزان نسبت برابری زمین ارقام جو، نخود و کل در تیمار کشت مخلوط جو زهک+نخود به ترتیب به میزانهای 0/57، 0/83 و 1/4 و در گیاه باقلا در تیمار جو زهک+باقلا به میزان 0/51 در شرایط تنش خشکی بهدست آمد. به طور کلی میتوان نتیجه گرفت در شرایط تنش خشکی انتهای فصل رشد استفاده از نظامهای کشت مخلوط نخود-جو و باقلا-جو راه حل مناسبی برای تولید بالاتر و پایدارتر این گیاهان نسبت به کشت خالص آنها میباشد.

کلیدواژه ها:

جو دوردیفه ، جو شش ردیفه ، قطع آبیاری ، نسبت برابری زمین