بررسی رابطه غلظت ویتامین K2 و میزان بیان ژنهای mecA و blaZ در ایزوله های بالینی استافیلوکوکوس اوریوس دارای مقاوم به متی سیلین
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 460
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJMM-12-1_002
تاریخ نمایه سازی: 3 اسفند 1398
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: ویتامین K2 به عنوان یکی از ویتامینهای محلول در چربی، میتواند در برخی موارد آثار مهاری مناسبی بر فعالیت استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین داشته باشد. هدف از این مطالعه تعیین غلظت ویتامین K2 بر میزان بیان ژنهای mecA و blaZ در ایزوله های استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متیسیلین است.مواد و روشکار: 76 ایزوله بالینی استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متیسیلین (MRSA) با تستهای فنوتیپی از نمونه های بالینی مختلف )خون، ادرار، زخم و غیره( جداسازی شد. برای تیمار ایزوله های MRSA، از غلظتهای 1، 10، 50، 100، 200،300 و 500 میکروگرم بر میلی لیتر از ویتامین K2 و بازه های مختلف زمانی، استفاده شد. عملکرد ویتامین در زمانهای 24، 48 و 72 ساعت گرمخانه گذاری، بررسی شد. برای سنجش کمی ژنها از روش Real-time PCR استفاده شد. همچنین به منظور آنالیز نتایج بهدست آمده از نرم افزار REST 2008 V3 و SPSS V16 استفاده شد.یافته ها: میزان بیان ژنهای blaZ و mecA فقط در غلظت 500 میکروگرم بر میلی لیتر از ویتامین K2 کاهش داشت. علاوه بر این، زمانهای گرمخانه گذاری 48 و 72 ساعت بهترین اثر عملکردی را از نظر تاثیر ویتامین بر ژنهای مطالعه شده داشتند. درایزوله های جدا شده از نمونه های بالینی زخم و ادرار، کاهش بیان ژنهای mecA و blaZ بیشترین مقدار را داشت. همچنین، ارتباط معنیداری بین زمان گرمخانه گذاری و نوع نمونه بالینی و میزان کاهش بیان ژنهای مد نظر، مشاهده شد P≤ 0/01( ، .)P≤ 0/05 نتیجه گیری: ویتامین K2 میتواند نقش مهمی در کنترل سویه های استافیلوکوک اوریوس مقاوم به متیسیلین داشته باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نعیمه کاشفی پسندیده
گروه میکروبشناسی، دانشکده علوم پایه، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
رضا حبیبی پور
گروه میکروبشناسی، دانشکده علوم پایه، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
حامد طهماسبی
گروه میکروبشناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
محمدرضا عربستانی
مرکز تحقیقات بروسلوز، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران