پیشبینی گرایش به خودکشی دانشجویان براساس معنویت و ارضای نیازهای اساسی و طرحواره های ناسازگار اولیه

سابقه و هدف: خودکشی به عنوان عملی در جهت اعتباربخشی به زندگی و یا رها کردن همه چیز، تفسیر میشود، لذا، هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه، نقص در معناجویی و عدم ارضای نیازهای اساسی گلاسر با گرایش به خودکشی در دانشجویان است.مواد و روشها: طرح پژوهش حاضر بنیادی، از لحاظ روش جزو مطالعات توصیفی همبستگی مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانشجویان دوره کاردانی، کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان تشکیل دادند که در نیمسال اول سال تحصیلی 94-95 در دانشکده های مختلف این دانشگاه به تحصیل مشغول بودند. حجم نمونه این پژوهش 107 نفر بود. روش انتخاب نمونه پژوهش به صورت خوشه ای چند مرحله ای بود که آزمودنیها به پرسشنامه های افکار خودکشی، طرحواره های ناسازگار یانگ، معناجویی و نیازهای اساسی گلاسر پاسخ دادند و نتایج با روشهای آماری بررسی گردید. به منظور بررسی فرضیه ها از روش همبستگی اسپیرمن استفاده شد.یافته ها: نتایج پژوهش حاکی از آن بود که بین شدت نیازهای اساسی در نظریه گلاسر و طرحواره های ناسازگار اولیه و همچنین معنا در زندگی با گرایش به خودکشی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان رابطه معنیداری وجود داشت.نتیجه گیری: نتایج نشان داد رابطه بین نیازهای اساسی گلاسر و معنای زندگی با گرایش به خودکشی یک رابطه معکوس میباشد، که این نشاندهنده آن است که با کاهش سطح ارضای نیازهای اساسی گلاسر و عدم معنا در زندگی، گرایش به خودکشی در دانشجویان افزایش پیدا میکند.

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، معنا جویی ، نیازهای اساسی ، خودکشی