بررسی نقش خطوط مترو در توسعه پایدار (مطالعه موردی: شهر تهران)

امروزه مسیله حمل ونقل یکی از عمده ترین مسایل کلان شهرها محسوب می شود. بروز مشکل در این سیستم می تواند مشکلات عدیده ای را به وجود آورد. یکی از مسایل اصلی که در توسعه پایدار به آن پرداخته می شود حمل ونقل عمومی می باشد که حمل ونقل ریلی مترو جز یکی از مهم ترین آن ها می باشد باتوجه به اهمیت موضوع هدف این تحقیق بررسی اثر خطوط مترو بر توسعه پایدار کلانشهر تهران می باشد برای این کار ابتدا به بررسی پیشینه تحقیق وتدوین مبانی نظری پرداخته شد. سپس با توجه به پیشینه تحقیق برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده گردید. که سه بعد توسعه پایدار اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی انتخاب و شاخص های آن استخراج گردید و سپس پرسشنامه طراحی ودر بین 170 نفر توزیع و از طریق فرمول کوکران به دست آمد. این افراد شامل مدیران شهری و خطوط مترو، توزیع گردید. سپس داده ها در نرم افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی میانگین، انحراف معیار و استنباطی نرمالیته، آزمون تی و آزمون فریدمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد با توجه به آزمون تی که سطح معناداری کمتر از 0/05 بود در هر سه بعد گسترش خطوط مترو تاثیرگذار بود و تاثیر معنی داری داشت با توجه به آزمون فریدمن نیز بر بعد زیست محیطی بیشترین را دارد سپس بعد اجتماعی و در آخر اقتصادی قرار دارد با توجه به بیشتر به خطوط مترو و بالا بودن کیفیت خدمات از لحاظ مختلف و گسترش خطوط مختلف آن موجبات توسعه برای کلانشهر تهران را به وجود خواهد آورد.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل عمومی ، توسعه پایدار شهری ، بعد اقتصادی ، اجتماعی ، زیست محیطی