مجید حیدری دلگرم - دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
محمدرضا بمانیان - استاد دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
مجتبی انصاری - دانشیار دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

کلنگری جدید رویکردی است که با مشخص شدن ضعفهای دیدگاه جزءنگر در تبیین مکانیکی جهان و با هدف برطرف کردن این نقاط ضعف به وجود آمده است. کلنگری جدید و کلنگری قدیم عموما دارای صفات یکسان شناخته می شوند اما پرسش اصلی این تحقیق آن است که معماری مبتنی بر نگاه های کل نگر جدید و قدیم چه مشابهت ها و چه تفاوتهایی با یکدیگر دارند و میزان همنوایی آنها تا چه اندازه است فرضیه پژوهش حاضر بر این استوار است که اگرچه دیدگاه های کلنگر جدید و قدیم مشابهت هایی با یکدیگر دارند اما به نظر میرسدقیقا یکی نیستند و به همین سبب معماری مبتنی بر آنها نیز متفاوت خواهد بود. این پژوهش با هدف روشن کردن نسبت کلنگری جدید با کلنگری قدیم انجام یافته است.مقایسه ی تطبیقی دو دیدگاه پس از استخراج محورها به کمک تحلیل مضمونی و روش دلفی، با استدلال منطقی صورت گرفته و مقایسه در سه بخش مبادی، عمل و ارتباط اندیشه و عمل انجام شده است. این سه محور سطح نظری، سطح میانی و سطح کاربردی را در نمونهای از نگاه های کلنگر جدید و نمونهای از نگاههای کلنگر پیش از مدرن مقایسه می کند. در سطح عملی (کاربردی) نگاه طبایعی و نتایج آن در معماری (به عنوان نمونه ای از اندیشه های کلنگر پیش از دوره ی مدرن) در کنار نظریه ی سالینگروس (به همراه ریشه های آن در فیزیک نوین) از سه منظر ارتباط درونی اجزای معماری، ارتباط معماری و محیط و ارتباط معماری و انسان با یکدیگر مقایسه شدهاند. نتیجه بهدستآمده نشانگر این امر است که کلنگری جدید بیش از آنکه همنوا با کلنگری قدیم باشد، سنتی برآمده از جزءنگری مدرن است. نگاه طبایعی به عنوان یکی از دیدگاه های کل نگر قدیم برای مواردی که در ظاهر ارتباطی باهم ندارند، راهکار یکسانی ارایه می دهد. در حقیقت می توان نگاه طبایعی را شکلی تکمیل شده از نظریه ای برای همه چیز دانست که فیلسوفان کلنگر جدید آرزوی دستیابی به آن را دارند.

کلنگری، جزءنگری، نگاه طبایعی، معماری کلنگر، نظریه سالینگروس.