مکانیابی بهینه پارکینگ های عمومی در شهر تهران با استفاده از مدل AHP و GIS (مطالعه موردی: منطقه 19 شهرداری تهران)

امروزه معضل کمبود محل توقف وسایل نقلیه گریبان گیر اکثر شهرهای بزرگ است. پارکینگ های عمومی به عنوان یکی از اجزای مهم سیستم حمل و نقل شهری، وظیفه فراهم آوردن فضایی برای خارج کردن ترافیک ساکن از معابر شهری و در نتیجه کاهش شلوغی و ترافیک شهر را بر عهده دارند. مکانیابی مناسب پارکینگ های عمومی باعث افزایش کارایی پارکینگ و در نتیجه کاهش پارک حاشیه ای و به طور غیر مستقیم افزایش عرض خیابان ها و روانی تردد می گردد. در حال حاضر مکانیابی پارکینگ های عمومی به روش سنتی و با بازدید از محل انجام می گیرد، در این روش در نظر گرفتن کلیه شاخص های موثر در مکانیابی پارکینگ های عمومی امکان پذیر نبوده و مکان های انتخابی فقط با لحاظ نمودن تعداد محدودی از معیارها مثل قیمت زمین انتخاب می شوند. این امر موجب دور افتادن پارکینگ از مراکز جاذب سفر و عدم کارایی مناسب آن می شود.این پژوهش به منظور مکانیابی بهینه پارکینگ های عمومی در جهت کارایی بیشتر، ابتدا مطالعات اولیه جهت شناسایی شاخص های تاثیرگذار بر انتخاب مکان مناسب پارکینگ انجام، سپس با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی AHP ، وزن دهی شاخص ها صورت پذیرفته است در نهایت با تلفیق این مدل با سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS محدوده های مناسب برای احداث پارکینگ های عمومی پیشنهاد گردیده است. منطقه 60 شهرداری تهران از جمله مناطق پرتراکم کلانشهر تهران است که شبکه حمل و نقل آن در حال حاضر با مشکل اساسی کمبود پارکینگ جهت کاربری مسکونی و سایر کاربری ها روبرو بوده و ایجاد فعالیت ها بدون توجه به این کاربری ها سبب گردیده که این مسئله به تدریج به عنوان یک معضل خود را بروز دهد. این معضل در محدوده های پرتراکم که از کاربری های چند گانه شهری به ویژه کاربری مسکونی تجاری برخوردارند خود را به شکل حادی نمایان می سازد.

کلیدواژه ها:

مکانیابی ، پارکینگ عمومی ، مدل AHP ، GIS ، منطقه 60 شهرداری تهران