منصوره محمدی سلمانی - دانشجو کارشناسی ارشد، جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران
زهرا مفرح گنبدان - دانشجوی کارشناسی ارشد، جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران

امروزه شهرها دچار مسائل و مشکلات گوناگونی هستند که حیات را برای انسانها مشکل کرده است مدیران و متخصصان شهری رویکردهای مختلفی برای حل این مسائل و مشکلات مطرح کردند که یکی از این رویکردها زیست پذیری میباشد. زیست پذیری اکثرا برای ابعاد مختلف اجتماع و تجربه های مشترکی که آن را شکل میدهند به کار گرفته میشود که این رویکرد دارای ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی میباشد و هدف از این مقاله بررسی الگوی ارتقاء شاخصهای اجتماعی زیست پذیری شهری در منطقه 6 شهر تهران میباشد. روش تحقیق این پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی میباشد و جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته است. حجم نمونه 92 نفر از ساکنان منطقه 6 تهران میباشند که از طریق پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفته اند و برای تجزیه و تحلیل داده ها، رسم نمودارها و ترسیم نقشه از نرم-افزارهای SPSS, EXCEL, ARCGIS استفاده شد و نتیجه نهایی این پژوهش از بین 6 شاخص (آموزش عمومی، تفریح و اوقات فراغت، مراقبتهای پزشکی و بهداشتی، امنیت فردی و اجتماعی، پیوستگی و تعلق مکانی و همبستگی و مشارکت) در بعد اجتماعی، آموزش عمومی وضعیت مناسبتری و همبستگی و مشارکت وضعیت نامطلوبی نسبت به سایر شاخص های دیگر دارند.

زیست پذیری شهری، شاخصهای اجتماعی زیست پذیری، منطقه 6 شهر تهران.