مهراب مظهری - سرپرست اداره نظارت بر اتوبوسرانی ارومیه و حومه، ارومیه ،آذربایجان غربی،ایران

مقدمه :روندیابی سیل یکی از مسایل مربوط به جریانهای غیردائمی است که از اهمیت علمی خاصی برخوردار بوده و برای حل آن می توان از روشها و تکنیک های مختلف هیدرولوژیکی و هیدرولیکی استفاده نمود. به منظور کنترل سیل در رودخانه و یا دریاچه های پشت سدها و بندها و همچنین جهت حفاظت کناره های رودخانه لازم است تغییرات ارتفاع و حجم آب و نیز مقدار شدت جریان ورودی و خروجی به منطقه مورد مطالعه را در طول زمان سیل معین نمود و روندیابی سیل را انجام داد که از طریق آن می توان نقشه های پهنه بندی سیل منطقه را استخراج کرد تا مدیریت سیل منطقه بوجود آید. در این مطالعه به بررسی تفاوتهای دقت بدست آمده از هر دو روش هیدرولوژیکی و هیدرولیکی پرداخته خواهد شد.هدف پژوهش استفاده از مدلهای ریاضی جهت تهیه نقشه پهنه بندی است.روش اجرا: در این مطالعه از رودخانه باراندوزچای بین ایستگاه های بالادست بی بکران و پایی ندست دیزج به فاصله 3 کیلومتر از هم بعنوان مطالعه موردی در نظر گرفته شد .هیدروگراف سیلاب 84 ساعته در تاریخ های 1389/10/02 و 1389/10/03 بین ایستگاه های بالادست بی بکران و پایین دست دیزج انتخاب گردیدند.نتایج : عمل روندیابی هیدرولوژیکی ماسکینگام با فاکتور وزنی 0/3 و ضریب ذخیره زمانی تقریبا 7 ساعت، ضرایب روندیابی C1 و C2 و C3 به ترتیب به مقادیر 0/300 ، 0/489 و 0/820 بدست آمدند .در روندیابی هیدرولیکی ماسکینگام کونژ نیز با استفاده از دبی های حداکثر لحظه های سالانه سیلاب بر اساس 7 دوره های بازگشت 25 ، 50، 75 ، 100 ، 200، 500، 1000 ساله ضریب زبری مانینگ متوسط ایستگاه های بالادست و پایین دست به ترتیب به مقادیر 0/033و0/031مساحت های تحت پوشش سیلاب برای پهنه بندی بدست آمدند که بیشترین آن متعلق به دوره بازگشت 1000 ساله، به مساحت تقریبا 97 هکتار بوده است .نتایج نشان داد که روندیابی هیدرولیکی ماسکینگام کونژ( روش کامپیوتری) بر روندیابی هیدرولوژیکی ماسکینگام (روش دستی ) برتری داشته است چرا که نتایج جامع و دقیق تری را در اختیار کاربر قرار می دهد.

روندیابی رودخانه، روش ماسکینگام، روش ماسکینگام کونژ، رودخانه باراندوزچای