روایت گری بر بستر فضا به مثابه راه حلی برای مرمت شهری

مرکز شهر به عنوان یکی از مهمترین نقاطی که طی ادوار تاریخی جز ارزشمند ترین نقاط شهر بوده، امروزه کارایی خود را از دست داده و رو به سمت فرسودگی دارد. باید توجه داشت مراکز شهر علاوه بر ارزش کالبدی، دارای انباشت اجتماعی نسل های متفاوت بوده و رویداد های متفاوتی را در طول تاریخ داشته است. به نوعی این رویداد ها نطفه اصلی شکل گیری زندگی از آن پس در آن فضا هستند. پس می توان جزیی جدای از کالبد را درون آن جستجو کرد که ماهیتی روایی و داستانی دارد. روایت به این معنا ماندگاری یک بنا یا محیط را حتی پس از تخریب کامل تضمین می کند چرا که رابطه بین محیط و روایت یک رابطه متعامل و درون زاست. ما فضای مصنوع را می سازیم و فضای مصنوع، بستر حوادث و دستخوش تغییر می شود، این حوادث روایت می شوند و هر روایت بخشی از ماده خام فضای مصنوع بعدی را فراهم می کند. در واقع هر یک بستری می شوند برای تولید و پرورش دیگری و یکی از دل دیگری زاییده می شود. روایت، ارزشی را به محیط ساخته شده می افزاید و محیط ساخته شده تکه ای از خود را به روایت وام می دهد تا دوام یابد و این چرخه مادامی که بشر در آن حضور دارد و یا در خاطراش است ادامه می یابد.این پژوهش با شناخت عوامل تاثیر گذار بر فرسودگی راه حلی قدیمی اما فراموش شده را برای باززنده سازی بافت شهری تدوین نموده. بدین ترتیب روابط سه گانه بازسازی، نوسازی و بهسازی در قالب روایت شهری به صورت بازسازی روایت شهری، نوسازی روایت شهری و بهسازی روایت شهری برای نحوه صحیح برخورد با مناطق تاریخی شهر و مرمت نه صرفا کالبدی آن تدوین شده اند.

کلیدواژه ها:

روایت ، مرمت شهری ، داستان شهر ، بهسازی شهری ، خاطرات شهر