حسین نظم فر - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه محقق اردبیلی،اردبیل ، ایران
روحان عسکرزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه محقق اردبیلی ،اردبیل،ایران

گسترش افقی شهر پدیده ا ی است که در نیم قرن اخیر نه تنها در کشورهای توسعه یافته بلکه در کشورهای در حال توسعه نیز اتفاق افتاده است .این پدیده، گسترش فضایی بی رویه ی شهر به سمت نواحی حاشیه ا ی و بیرونی و به صورت توسعه ی کم تراکم و منفک است .از پیامدها و مشکلات پراکنش افقی بی رویه ی شهر می توان به از بین رفتن اجتماعات محلی، جدایی گزینی اجتماعی، افزایش هزینه ی زیرساخت ها و خدمات شهری، افزایش طول و فاصله ی سفرهای شهری، افزایش مصرف انرژی، هزینه ی باالی اجرای سیستم حمل ونقل عمومی، افزایش مصرف بنزین، وابستگی بیشتر به استفاده از اتومبیل های شخصی در سفرهای شهری، تغییر کاربری زمین های مرغوب کشاورزی و باغات اطراف شهر، آلودگی هوا، تخریب و آلودگی منابع آب و ...اشاره کرد که همه ی این محدودیت ها و مشکالت، موانعی در برابر دستیابی شهر به توسعه ی پایدار شهری می باشد .بنابراین در جهت کاهش این مشکالت نظریات مختلفی مطرح شد که یکی از این نظریات، رشد هوشمند شهری است .که با نگرش به توسعه درونی شهرها که نقطه مقابل رشد پراکنده شهری میباشد می توان گام موثری درجهت توسعه پایدار شهرها برداشت.

رشد هوشمند،توسعه درونی ،رشد میان افزا،رشد پراکنده