بررسی اثر دویدن شدید در آب عمیق و روی نوار گردان تا سرحد واماندگی بر فاکتورهای لکوسیتی در سرم خون دختران جوان

هدف مطالعه حاضر تعیین و مقایسه تاثیر یک جلسه تمرین وامانده ساز در آب و نوارگردان روی برخی از عوامل لکوسیتی دختران دانشجو بود. در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون 30 دختر دانشجوی رشته تربیت بدنی به صورت تصادفی انتخاب شده و به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند. میانگین سن، وزن و قد برای واحدهای آزمایشی به ترتیب، 12 سال، 166 سانتی متر و 57 کیلوگرم بود . گروه اول فعالیت تک جلسه ای دویدن بیشینه را تا سرحد واماندگی بر روی نوارگردان و گروه دوم فعالیت تک جلسه ای شدید را تا سرحد واماندگی در آب عمیق به کمک جلیقه شناوری انجام دادند. خونگیری در دو نوبت: قبل از انجام فعالیت و یک دقیقه بعد از به پایان رساندن فعالیت، انجام شد. فاکتورهای لکوسیتی خون شامل تعداد گلبول های سفید، ائوزینوفیل، نوتروفیل، مونوسیت و لنفوسیت بودند. از نرم افزار SPSS برای مقایسه میانگینها استفاده شد. انجام فعالیت سنگین بر روی تردمیل و در آب عمیق سطح گلبول سفید را به میزان قابل توجهی در افزایش داد. درصد لنفوسیت در گروه دونده روی تردمیل به صورت معنی داری نسبت به حالت قبل از فعالیت افزایش یافت ( P <0.05 ). درصد ائوزینوفیل در دو گروه پس از انجام فعالیت روندی کاهشی داشت که تفاوت به وجود آمده در گروه دوندگان در آب عمیق معنی دار شد. همچنین درصد نوتروفیل در گروه دونده روی تردمیل از 85 درصد به 48 درصد رسید ( P <0.05 ). علاوه بر این نتایج به دست آمده نشان داد که فعالیت شدید روی تردمیل یا در محیط خشک نسبت به آب عمیق به میزان قابل توجهی درصد لنفوسیت را را افزایش می دهد همچنین تعداد کل گلبولهای سفید در گروه دونده روی تردمیل نسبت به آب عمیق بیشتر بود به طور کلی نتایج حاصل نشان داد که انجام فعالیت سنگین می تواند میزان لوکوسیت های خون را افزایش دهد که در ورزش های آبی نسبتا این موضوع کمتر بود.

کلیدواژه ها:

فاکتورهای لکوسیتی ، تمرین شدید ، دویدن در آب عمیق ، دویدن تا حد واماندگی