بررسی نقش ژنتیک بر استعدادیابی ورزشی و عملکرد جسمانی ورزشکاران

فعالیت بدنی فنوتیپ پیچیده ای است که متاثر از میلیون ها عامل محیطی و ژنتیکی بوده و از مدت ها قبل مشخص شده است که تنوع در عملکرد جسمانی و توانایی ورزشی دارای اجزای بسیار قوی ژنتیکی است. اخیرا توسعه روش های تعیین توالی DNA و ژنوتیپ این امکان را فراهم کرده است تا برخی تنوع های ژنتیکی فردی که بیانگر عملکرد ورزشی است، شناسایی شود. بررسی وضعیت ژنتیکی در ژن های مرتبط با سلامتی و عملکرد جسمانی، یکی از ابزارهای نوین مطالعه جمعیت ها و تعیین استعدادهای بالقوه جوامع مختلف است. استعدادیابی را می توان شناسایی پتانسیل های بالقوه ویژگی های انسانی که تحت تاثیر عوامل مختلف ژنتیکی جسمانی، رفتاری و محیط جغرافیایی قرار دارد معرفی کرد. در حال حاضر، استعدادیابی بدون در نظر گرفتن ژنتیک نمی تواند انتخاب های دقیقی را به همراه داشته باشد. عملکرد ورزشی در سطوح مختلف، حداقل تا حدودی تحت اطلاعات ژنتیکی و تاثیر اجزای ژنتیکی است. اطلاعات ژنتیکی می تواند به عنوان یک ابزار کمکی برای طراحی یک برنامه آموزشی مناسب استفاده شود و این امکان وجود دارد که در نهایت، تنوع ژنتیکی بتواند باعث ایجاد تمایز در انواع خاصی از ورزش گردد. دانشمندان ژنتیک با مطالعات و بررسی بر روی دوقلوهای همسان به منظور بررسی میزان ارث پذیری عوامل موثر در سیستم تنفسی، عملکرد قلبی عروقی و آمادگی جسمانی اولین نتایج تاثیر ژنتیک بر عملکرد جسمانی افراد را در مقالات علمی گزارش نمودند که از میان ژن های معرفی شده در این مقالات، عملکرد 5 ژن موثر بر آمادگی جسمانی افراد مورد مطالعه وسیع تری قرار گرفت. پژوهش حاضر به بررسی نقش ژنتیک بر استعدادیابی ورزشی و عملکرد جسمانی ورزشکاران می پردازد. مقاله حاضر، با روش توصیفی- تحلیلی و با استناد به مطالعات و بررسی های کتابخانه ای و بررسی اسناد و مدارک علمی جمع آوری شده است.

کلیدواژه ها:

ژن ، ژنتیک ، استعدادیابی ورزشی ، عملکرد جسمانی ، ورزشکاران