بابک ارجمند - ۱دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی انرژی ، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحدعلوم و تحقیقات تهران ، ایران
احمد توسلی - استاد تمام گروه شیمی ، دانشکده علوم ، دانشگاه تهران ، تهران ، ایران
علی بزرگ - استادیار گروه بیوتکنولوژی ، دانشکده علوم ، دانشگاه تهران ، تهران ، ایران

تولید گاز غنی از هیدروژن به عنوان سوخت پاک از زیست توده توسط فرآیندهای ترموشیمیایی ، یک روش بسیار کارآمد جهت مقابله با چالش های تولید انرژی است که در دهه های اخیر نظر جوامع را به خود جلب نموده است. بدین منظور در این تحقیق گازی سازی علف قیاق به عنوان زیست توده لیگنوسلولوزی در شرایط آب فوق بحرانی با بررسی پارامترهای اثرگذار بر شرایط گازی سازی شامل دما ، غلضت خوراک و زمان اقامت به ترتیب در محدوده ی 375 تا 575 درجه سانتی گراد ، 1 تا 2 درصد وزنی و 20 الی 40 دقیقه انجام گردید تا بهترین شرایط گازی سازی با هدف به حداکثر رساندن مقدار گاز هیدروژن تولیدی تعیین گردد. در میان پارامترهای بررسی شده دما بیشترین تاثیر را برای افزایش مقدار گاز هیدروژن تولیدی داشت و سپس غلظت خوراک دومین پارامتر مهم در این رابطه بود. در حالیکه زمان اقامت تاثیر چندان زیادی برای افزایش مقدار هیدروژن تولیدی نداشت. با تغییر پارامترهای تاثیرگذار در محدوده فوق الذکر نتیجه شد که شرایط بهینه جهت به حداکثر رساندن هیدروژن تولیدی در دمای 575 درجه سانتی گراد با غلظت خوراک 1 درصد وزنی و زمان اقامت 40 دقیقه می باشد که در این شرایط مقدار هیدروژن تولیدی به حداکثر مقدار خود یعنی 11.57 مول بر کیلوگرم می رسد.

ترموشیمیایی ، زیست توده ، آب فوق بحرانی