نقش مدیریت در حوزه های آموزش بر توسعه پایدار در ایران

با تغییر پارادایم توسعه از کلاسیک به نوین، توسعه پایدار و از جمله مسائل زیست محیطی تبدیل به ارکان اصلی توسعه شده است. در این میان افزایش آگاهی مردم جامعه نسبت به اهمیت مسائل زیست محیطی در قالب توسعه پایدار در جهان از ضریب بالایی برخوردار شده است. به طوری که سازمانهای بین المللی مختلفی در این راستا تلاش میکنند که از جمله آنها یونسکو میباشد. این سازمان با تشکیل نمایندگی هایی در کشورهای مختلف سعی در تشویق کشورها برای تدوین راهبردهای توسعه آموزش توسعه پایدار دارد. برای این منظور توجه به ویژگی ها، پتانسیل ها و دانش تجربی و بومی در زمینه ملی توسعه پایدار، آموزش از اهمیت بالایی برخوردار است. در این راستا مطالعهای، که بخشی از پروژه ای تحت عنوان تحلیل برنامه ها و سیاستهای فرهنگی، اجتماعی و زیست محیطی ایران در برنامه چهارم با توجه به اهداف و طرح اجرایی دهه ملل متحد برای آموزش در خدمت توسعه پایدار 2005) (2014 است و با حمایتهای سازمان ملل و توسط کمسیون ملی یونسکو در ایران انجام گرفت، به تدوین راهبردهایی برای آموزش توسعه پایدار با مشارکت60 نفر کارشناسان و استادان خبره در زمینه مسائل توسعه پایدار و محیط زیست با فن SWOT نمود تا بتوان از نتایج آن به عنوان راهبردهای کلیدی در برنامه های توسعه ایران استفاده کرد. یافته ها نشان میدهد که به منظور تقویت و توسعه آموزش حفظ محیط زیست و توسعه پایدار در کشور، راهبردهای تهاجمیبه همراه به راهبرد فرعی دیگر بایستی به صورت یک بسته راهبردی با یک زمان بندی مشخص توسط نهادهای محلی و مردمیو با تقویت سیاستها، قوانین، رویه ها، مقررات از طرف مدیران دولتی نخست با اتخاذ راهبرد تهاجمی و سپس به ترتیب بازنگری، تنوع بخشی و تدافعی مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، آموزش ، محیط زیست ، مدلSWOT ، مدیریت ، کمیسیون ملی یونسکو در ایران