انتخاب پرتفوی چند دوره ای با سطح ریسک پویا/ بازده مورد انتظار و عدم اطمینان تصادفی فازی

پژوهش حاضر مشکلات انتخاب پرتفوی چند گانه(چنددوره ای)، زمانی که بازده های ایمن به عنوان متغیرهای تصادفی فازی در نظرگرفته می شوند را بررسی می کند. نگرانی اصلی این است که بتوان تحمل ریسک پویا و سطوح بازده مورد انتظار را در مدل سازی ریاضی اعمال کند؛ به عنوان مثال،این دو شاخص هر دوره تحت تاثیر نتیجه سرمایه گذاری دوره قبلی و همچنین نگرش های ریسک انسانی به جای مقادیر پویا در کل سرمایه گذاری است. اساسا این فرضیه بر اساس این واقعیت است که سرمایه گذاران تمایل دارند هنگامی که ثروت آنها تغییر می کند، اهداف خود را به روز رسانی کنند. علاوه بر این، متغیرهای تصادفی فازی در هنگام ارزیابی بازده های امنیتی آینده، به داده های تاریخی شرکت در کنار دانش تخصصی توجه می کنند. بر اساس ملاحظات فوق، دو مدل چندگانه انتخاب پرتفوی با توجه به نگرش های مختلف ریسک ایجاد می شود. سپس تجزیه و تحلیل بر روی مشکلات بهینه سازی غیرخطی پیچیده ارائه شده و چندین مدل معادل به دست می آید که می تواند با برنامه ریزی پویای موجود حل شود. در شرایط کلی، یک الگوریتم شبیه سازی تصادفی فازی مبتنی بر بهینه سازی ذرات، برای جستجوی تقریبی بهینه طراحی شده است. عملکرد این تحقیق به واسطه یک مطالعه موردی مبتنی بر داده های واقعی است که در آن برتر بودن استراتژی دینامیکی با مقایسه رویکردهای متداول نشان داده شده است.

کلیدواژه ها:

پرتفوی چند دوره ای ، سطح ریسک پویا ، بازده مورد انتظار ، عدم اطمینان تصادفی فازی.