papillary muscle approximation برای کاهش SAM و رفع LVOTO در HOCM

مقدمه: Hypertrophic Obstructive Cardiomyopathy (HOCM) شایع ترین کاردیومیوپاتی با پروگنوزهای گوناگون است. شیوع آن 0.05-0.2 درصد افراد جامعه است و 20 درصد بیماران LVOT obstruction دارند بدون انکه دریچه مایترال مشکلی داشته باشد. بعلت هایپرتروفی ساب والوولار آپاراتوس، انسداد رخ می دهد. در این پاتولوژی، با توجه به قانون Venturi، وقوع Systolic Anterior motion (SAM)، و متعاقبا MR شایع است. در موارد شدید بیماری، خطر Atrial fibrillation، Ventricular arrhythmias و SCD وجود دارد.معرفی بیمار : آقای 48 ساله با exertional angina، dyspnea مراجعه کرد. در ترنس توراسیک ECO، HOCM و moderate MR مشاهده شد. پس از استرنوتومی و اکسپوژر، برای رفع HOCM، اینترونتریکولار سپتوم به ضخامتcm 3، مایکتومی شد و به 1 سانتی متر تقلیل یافت و LVOT Obstruction مرتفع گردید. پس از دو سال، در اکوی مجدد، severe MR مشاهده شد. این بار، برای خودداری از برش قلب، اپروچ ترنس آئورتیک برای اکسپوژ انتخاب شد. با توجه به انسداد، سپتال مایکتومی مجددا تکرار شد. برای رفع SAM و متعاقبا رگورژیتیشن، Papillary muscle approximation انجام و برای فیکسیشن Anterior Mitral Leaflet، عضله پاپیلری قدامی به سپتوم دوخته شد. اکوی بعد از عمل، رفع کامل MR، SAM و LVOTO را نشان داد. بیمار بدون عارضه مرخص شد.بحث و نتیجه گیری: یکی از عوارض شایع بیماران هایپرتروفیک کاردیومایوپاتی، ناکارامدی کاسپ دریچه میترال بخصوص کاسپ انتریور است. در این بیماران، در صورت عدم مداخله، رگورژیتیشن و نارسایی به مرور بیشتر می شود. رفع SAM در HOCM اغلب نیازی به والووپلستی نداشته و صرفا با رفع انسداد و فشار منفی ناشی از ونچوری، نارسایی مرتفع می شود. خود SAM انسداد LVOT را بیشتر می کند، لذا هم معلول است و هم علت.

کلیدواژه ها:

Hypertrophic Obstructive Cardiomyopathy ، systolic anterior motion ، اینترونتریکولار سپتوم مایکتومی