گفتاردرمانی در درمان بلع نوزاد نارس

مقدمه: اختلال در تغذیه دهانی از عمده ترین مشکلات نوزادان نارس است که موجب اختلال در تغذیه بهینه میشود یکی از اعضای تیم بخش NICUکه به درمان بلع می پردازد گفتاردرمانگر می باشد .معرفی بیمار : نوزاد دختر 26 هفته حاصل زایمان طبیعی با وزن تولد 990گرم در بخش NICUبستری گردید.نوزاد در بدو تولد احیا گردید و تحت درمان RDS قرار گرفت تغذیه نوزاد هر 3 ساعت با گاواژ انجام می شد طبق ارزیابی های گفتاردرمانگر رفلکس مکیدن جستجو کردن گاز گرفتن و گگ وجود نداشت.تون عضلات کم و زبان به سمت عقب و نوک زبان بالا رفته دهان در حالت استراحت باز لبها شل و حرکات زبان و فک متغیر بود نیروی مکشی وجود نداشت و تجمع بزاق در دهان مشاهده میشد که نشان دهنده ضعف در مکیدن و بلع بود رویکردهای درمانی از 34 روزگی نوزاد شروع شد که شامل تحریکات حسی حرکتی در گونه لبها لثه داخل گونه کناره های زبان کام و تحریکات سرما خلف دهان و استرو کینگ عضلات هایوئید به سمت استرنوم و رویکرد مکیدن غیرتغذیه ای بود این مداخلات روزانه3 بار انجام میشد.بحث و نتیجه گیری: بعد از 15 روز گفتاردرمانی نوزاد به مکیدن های کوتاه و پشت سر هم رسید حرکات زبان و فک طبیعی و دارای ریتم و حرکات لبها با شکل گیری کامل اطراف سینه و سرشیشه و وجود فشار در گوشه ها همراه بود هماهنگی بین بلع و مکیدن و تنفس کامل و نوزاد به استقامت طبیعی رسید و نوزاد در 49 روزگی قادر به تغذیه از فنجان و سینه بود بنابراین گفتاردرمانی به موقع و زود هنگام در اختلالات بلع نوزاد باعث تسریع در رسیدن به تغذیه دهانی مستقل و الگوی مکیدن رسش یافته تر و ترخیص زودهنگام از بیمارستان کاهش ابتلا به عفونتهای بیمارستانی و کاهش هزینه بستری میشود

کلیدواژه ها:

گفتاردرمانی ، نوزاد نارس ، بلع